neye gülüyorsunuz söyleyin de hep beraber gülelim

şeklinde soruyu yönelten hocaya içimizden " he amk söyleyecek de disipline gönder" diye cevap verdiğimiz,

ama dışımızdan "yok hocam şey em küm , özür dileriz hoceem" şeklinde cevap verdirten sorudur.

alacağı cevaptan korkmayan cesur öğretmen söylemidir.

-eteğiniz yukarı katlanmış örtmenim.
+..!? o kadar da komik değilmiş çocuklar.

hayatınızda bir kere bile olsa öğretmeninizden duyduğunuz, reklamlara bile konu olmuş en meşhur öğretmen lafıdır.

eğer şaka, bunu söyleyen öğretmenle ilgili ise, öğrencilerden biri "bi fıkra var da hocam" der. hoca da "anlat biz de gülelim evladım" derse de öğrenci pratik zekalı ise uyduruk bi fıkra anlatır. yok geri zekalı bi öğrenci ise mecbur zeki bir arkadaşı imdada yetişir.

Benim de sık sık kullandığım, kullanıldığında öğrencinin avel avel sağa sola bakmasına sebep olan cümledir. Bu cümle sizi sırtı yere gelmeyen öğretmen yapar.

öğrenci utanır, sıkılır. halbuki söylese hep beraber güleceklerdir.

klişeleşmiş sakil öğretmen cümlesi. sanki söylesek gülecek de.

(bkz: hayattan soğutan anlar)

-neye gülüyorsunuz söyleyin de hep beraber gülelim.
+hocam gülmüyoruz
-hadi ya alışkanlık olmuş ben de.

yaşanmıştır desem.

edit : şaka lan kafadan attım amk.

lisedeki tüm öğretmenlerin gereksiz, azarlamamsı söz öbeğidir.
gülmeni istesek sana da söyleriz zaten değil mi ?

söyleyelim de disipline yolla demi amk diye içinizden geçirirsiniz.

lisede neyse de ben bunu üniversitedeki enformatik hocasından duydum.

Çoğu öğretmenin inadına yada insanı rezil etmek için kulandığı söz gurubu.

Söyledik ama hiçbir zaman gülmediniz hocam.

tebessüm ettiren kadın öğretmen sorusu. genelde gülen öğrenciler gülmeye devam eder ve hoca da asla neye gülündüğünü öğrenemez.

oysa erkek öğretmen versiyonu biraz daha farklıdır. zaten soru çok açık ve nettir:

+ bok mu var lan gülüyosunuz?!

sıkıysa gülmeye devam et. hatta gülerken bütün nefes verildiği için, yeniden nefes almak için hocanın yumuşaması beklenir. gülünen konu da sesi gür bir öğrenci tarafından ciddiyetle hocaya açıklanır ve asla hep beraber gülünmez. hatta her şeye gülen pelinsu bile ''ff bu muymuş yanih?'' gibi bir soğukkanlılıkla önlüğünün yakasındaki kırışıklığı düzeltir. ne yazık ki güzel espiri hiç olmuştur. zaten açıklarkenki hocadan işitilen

- hakaret mii?
+ aa kim? hoca mı? bana? ne münasebet, hiç de bile.

neyse, hocadan işitilen söz ve söz öbeklerinden kıvrım kıvrım, alalı bulalı, pembiş pembiş hitaplar ve lakaplar takılır, afiyetle yenilir.

yıl 1946, 2f sınıfı yıllığından alıntı. hey gidi yıllar çabuk geçmiş.

bence de...

https://www.youtube.com/watch?v=h-kFNKsTxc8

gülmeyi unuttuktan sonra güldüğümüzü düşünenler..