bugün

dördüncü işçi filmleri festivali kapsamında dün goethe enstitüsün'de gösterilen pınar özkurt tülek - erkal tülek imzalı filmdir!. 88 yaşında bir kadının yanında torunuyla 110 dakika boyunca konuşmasından başka bi bok olmayan filmdir. gösterimde iken izleyicilerin %90'ının uyukladığı* film benzeri bir şeydir. lan arkadaş kamerada zerre hareket yok, sesler berbat, kameranın efekt mikrofonu açık bırakılmış ve çevrede ne var ne yok tüm sesler girmiş, bi ara rüzgar sesinden sesler bile anlaşılmadı o derece. filmin ikinci bölümünde doğallık adına rum bi teyze tarafından çay içmeye zorlanan kameramanın, ısrarlara dayanamayıp kamerasını bırakıp oyunculara katılması ayrı bir yaran olaydır*. filmde çevreyi tanıtmak adına kullanılan establishing shotlar* bildiğin powerpoint tadındadır. sesin devamlı öne ve arkaya düşürülüp kameranın cm bile yerinden oynamaması asap bozucu derecededir. ulan kadınlar birileriyle konuşuyor, hararetli mevzular var, görüntüde ağaç, börtü böcek var. özetle izlediğim en anlamsız, bayık, sıkıcı ve sanatsal olamayan festival filmimsisi.