nefret ettiğin insanı özlediğini fark etmek

yeterince nefret etmediğini anlarsın ya da nefretin geride kaldığını. söz konusu şahısın hayatınızdan çıkışı nefretlik bir durum yaratsa da güzel şeyler yaşamanıza vesile olduğu için aklınıza çoğunlukla iyi yanları gelir.
sonuç olarak nefret falan etmiyormuşum; özlemişim ya o açıdan. neyini özlediysem!!

farkettiğin an öfken geçiyor zaten, ne varmış ne yokmuşa dönüyor olay. Sanki o kadar hır gürü hiç yaşamamışsın gibi düşünüyorsun. aaslında o kadarda nefret etmediğini anlıyorsun özlemeye başlayınca.

'en nefret ettiğin insan, en çok ihtiyaç duyduğun insandır.' ihtimalini barındıran farkındalık.

En boktan duygularin basinda gelir. Hayir karsi taraf suclu olsa bile karsi taraf ayrilmaya zorladiysa sizi bile bunu hissedebiliyorsunuz. Cok kotu bir sey. Takmamayi ne zaman ogrenecegizz? Ne zaman mutlu oolacagiz ulan bu hayatta yine moralim bozuldu bak. Sigara var mi ya?

(bkz: stockholm sendromu)

Buna yakın bir ruh halidir.