bugün

Ayıp olmasın diye.
hiçbir şey için.
o kadar geldik geri dönmek olmaz.
belki bir gün onu görürüm diye.
şeref ve namus için. ondan sonra gelenleri de hak ettiğim için. herkes hak ettiğini yaşar, yaşamalı.
Yaşatmak için.
Schopenhauer'ın da dediği gibi daima bitmek bilmeyen doyumsuz arzularım için. Kimine göre derin kimine göre sığ arzularım için.
Biyolojik olarak beslenmek, barınmak, üremek ve ölmek için.
japonya sınırları içerisinde ölecek kadar para için.
annemin ve babamın öldüğümü görmemesi için.
Bir araba bir ev bir de sibel vay be..
vuslat.

dikenlerin acıttığı tenlerin gül ile tedavisi var mıdır?
Derin bir anlamsızlık çukurundan çıkabilmek için.
Belki o zaman hayat yaşanmaya değer.
allah rızası için.
Az önce kendime sorduğum ama bir yanıt bulamadığım soru. Cidden ne için yaşıyorum bu hayatta? Koskoca bir hiçlik için mi? Her gün kalkıp işe gitmek akşam eve dönmek için mi? niye varım, ne yapıyorum, amacım ne, var Olmasam ne olur?
Duvarlarimi yıkmak için yaşıyorum.
çok iyi bir soru ama cevabını veremedim.
Ölmek için geçerli sebep bulamadık.
Intihar etmek için.

Günü belli, 25 Temmuz. Ama yılını bende bilmiyorum. Her mutlu anımda intihar aklıma geliyor, her kötü olayda "nasıl olsa öleceksin" diyorum kendime.

Günü belli, yılını ayarlamaya çalışıyorum. O sırada da yaşıyorum işte.
insan bu soruyu kendine sormamalıdır,delirtir,umutsuzluğa atar.
Ölmek için işte o meşhur sonu getirmek için başka ne için olabilir ki. Sonunu bile bile yaşıyoruz, sonu olmadığını düşünerek.
bilemiyorum altan.
ölmek için.
zamanımı doldurup gitmek istiyorum.
Geçenlerde bu soruyu kendime sorduğumda mutlu olmak için dedim. Peki mutlu olmak için ne yapmak gerekiyor. Coğumuzun aklına ilk maddiyat geliyor. insanda sınırsız haz olduğu için bunları karşılayabilmek için maddiyat yetersiz kalıyor,hayatım anlamsızlaşıyor...
Edit:bu konuya değişik açılardan da bakabiliriz örneğin din vs.
görsel