bugün

Tek yaşama gayem, yeni bilgiler öğrenmek... Başka bi amacım olduğunu düşünmüyorum. Özellikle dinin olmadığını anladığım günden sonra, hayatımın her geçen gün daha da anlamsızlaśtığı, daha da beyhude olduğu bir gerçek...
hafta sonu için yaşıyorum resmen.*
ilk hedefim zevklerimin tamamını yaşamak. ikincisi sevdiklerim ve sevenlerim için yaşıyorum diyebilirim.
Nefsimi terbiye etmek.
Karılar için varım.
Yaşamak için. Çok politikim aqü.
Mutlu olmak için.
Mutlu olmak ve anlaşılmış, sevilen biri olmak için.
hayatıma şöyle bir baktığımda hiçbir anlam ve amaç bulamıyorum . maddi amaçlar da benim için amaç değil. manevi olarak da yaşamı anlamlı kılacak kadar ciddi bir mesele yok.
Daha doğmamış babalarını bile tanımadığım çocuklarım için yaşıyorum .çocuklarım olmadan asla diyorsan Aliye .
bir şey için yaşıyor olmak zorunda değilim, hayattayız ve hayatımızı yaşamaya çalışıyoruz, ne aptalca tanrısal inanışlar ne tel örgü çemberi ne de vurulan damgalar bizim yaşama amacımız olabilir.

yaşamak istemeyen boş ve gereksin gören kendini assın, ya da bir yerden atlasın. hayır kimse bir görev için bizi var etmedi.
hayat boyu cevaplarını aradığımız bütün soruların kendisine çıktığı nihai sorudur. ve aynı zamanda birbirine çok karıştırılan ''neden'' sorusuyla arasındaki farkı göremeyenlerin asla cevabını bulamadığı sorudur.
Erkekler adına söylüyorum am için.
şu kışın ortasında içine girebileceğim istediğim zamanda çıkabileceğim yani gir çık gir çık yapabileceğim beni olduğum gibi kabul edecek bir yuva için.
gelecekte bişeyler olursa diye.
Kızım olana kadar baba olmak için yaşadım. Artık kızım için yaşıyorum.
Birgün norveçe gitmek için.
şuan borclarimi ödemek için yaşıyorum ondan öncede borç yapmak için yaşamışım sürekli bir döngü .
tabi ki çocuklarım için.
görsel

edit: ayrıca bu fotoğrafı çeken güzel insan için.
Biçilen zamanı doldurmak için.
ileride bir gün güzel günler gelir, o kardan aydınlık sabah olur, allah yuru ya kulum der,
hani belki mutlu olurum diye
yaşıyorum ben.

simdi ben ölürüm sonra güzel günler gelir, payımi alamam diye korkuyorum.

birde zamaninda bir abi ölümden dönünce soyle demisti:
ölmedik yasiyoruz, demekki ya göreceğimiz günler varmış ya da çekecegimiz acılar.
intihar edersem cennet yüzü göremem diye. Mecbur ecelimizi bekleyeceğiz.
Ölemediğimiz için.
Neden ölemiyoruz peki?
Çünkü daha yaşamaya başlamadık.
Neler yapabileceğimi görmek için.
Emekli olmak için. Hayattan başka bi beklentim yok şu an.