namık kemal üniversitesi tıp fakültesi

eylül başı mesaimiz.

Edirne’den Kars a kadar süren kırmızı alarm Reanimasyon ünitesi arayışımıza cevap veren tek hastaneyi bünyesinde barındırır. Yeni yapılmış olması, müthiş bir kadrosu ve oldukça iş görür bir konumu vardır. Öncelikle doktorundan, hemşiresine, sekreterinden hasta bakıcısına herkes “insandır”. Bilgi almak, öğrenmek, doktorla görüşmek yani bir hasta yakını için ihtiyaç duyulan her şey bu hastanede mevcuttur. Reanimasyonda yaklaşık 25 gün Hematoloji ve onkoloji kliniklerinde toplam 52 gün karantina altında refakatçi olarak kalmış biri olarak söyleyecek ve hatırlayacak olduğum her şey iyilikten ve minnetten ibaret.

Reanimasyon ünitesinde bir camın ardında elleri kolları bağlı, fişe takılı yaşayan ve organları iflas ettiği söylenen anneme bakarken sessiz sessiz ağlarken sarılıp bir an bırakmayan hasta bakıcıya duyduğum minnet teşekkürlerle ölçülemez. Ya da herkes çıkınca sen bekle, seni içeri sokacağım deyip tüm reanimasyonun Işık’larını söndürüp git annenle konuş, ona burada olduğunu söyle ve geri dön de diyen, yalnızca ayaklarına dokunmama izin veren hemşireyi dualarımdan asla eksiltemeyeceğim. Reanimasyondan yoğun bakıma geçişten sonra sık sık kantinde denk düştüğüm sekreterin senin gibi evladı olan ana bugünleri atlatır derken bana verdiği umudu asla görmezden gelemem. Ya da karantina da odadan dahi çıkmak yasakken 4 duvar arasında kaldın kızım, sana kek getirdim diyen dahiliye hastasının yakının yaptığı o müthiş ıslak keki... hastanenin karşısında öge Restaurant var. Onlar nasıl müthiş insanlar anlatmaya söz yetmez. Sabah kahve isteyince kızıp önce bi iki lokma bir şey ye diye azarlayan bi garsonları var, allah ondan razı olsun.

bu hastanede bitti dedikleri günden bi gün sonra yeniden başladı her şey. Çünkü herkes önce insandı. Trakya insanı başka be ya.

Kardesimi mezun eden okul.

Tekirdağın değirmenaltı mahallesinde bulunur.