mutlu olunmayan biriyle mutlu olmaya çalışmak

sadece kendini kandırmaktan öteye geçemez.
Bu konularda basit düşünmek lazım.
(bkz: olmayınca zorlamamak lazım)

Yaklaşık 7 aya yakındır neden yaşıyorum ben bunu, neden bu kadar kendimi üzüyorum, bilmiyorum. Çabalarım hep nafile işte ne olsun.

(bkz: işte bunlar hep umut)
dersin ki anlayacak, düzelecek,her şey yoluna girecek.stresten böyle, zaman geçsin şöyle olacak böyle olacak.tey tey tey.
birbirimize o kadar emek verdik, seviyoruz da üstesinden gelebiliriz her şeyin.
başka biriyle daha farklı olmayacak.bir aradayken sorun çıkmıyor.
çok büyük aşılmaz sorunlar değil bunlar.işte insan böyle böyle mutsuzlaşıyor ve hiçbir şey düzelmiyor.bir süre sonra kendinle inatlaşıyorsun.mutsuzsun ama hala ''düzelebilir'' diyorsun.
alıştığın insanı yitirme korkusu da denilebilir buna çünkü yitirdiğin bir sevgiliden çok daha fazlası oluyor çoğu zaman.bir dost, arkadaş, sırdaş, geçmişin, geleceğin.
haa acı evet ama devam edince kazanmış olmuyorsunuz.tamam sevgi lazım eyvallah.ama birbirinize olan saygınızı da yitiriyorsunuz.sonra bokum gibi oluyor.severek ayrılın lan.hep içinde kalsın.her şey onu hatırlatsın.fotoğraflarınıza bakarken özleyebilin.yazdıklarını okurken heyecandan kalbiniz çarpsın, ağlayın zırlayın ama bırakın güzel hatırlansın.sevgi biten bir şey değil zaten bence o hep sizinle kalbinizde kalacak kaç yıl geçerse geçsin.ama saygı, onu tüketmeyin işte.
kısacası iki tarafa da eziyettir de insan yaşarken anlamak istemiyor maalesef.

Oldurmaya çalışıp ayrılığı ertelemektir.
"Ama ben bu ilişkiye çok emek verdim" bahanesiyle ilişkinin uzatmalarını oynamaktan öteye gidemeyen, muhtemelen var olan yalnız kalma korkusunun eseridir.

mutlu olmaya çalışmak yerine mutlu etmeye çalışın... belki bu sefer ise yarar.

birde mutsuz bir insana asik olup ben bunu mutlu ederim, sonrada birlikte mutlu oluruz diye dusuneni vardir ki malin onde gideni diyebiliriz kendisi için.

mutlu olmaya çalışmayı denemedim dememek için çalışmaktır. lakin bu çalışmak, öyle uzun uzadıya olmamalıdır. baktın ki olmuyor, hem kendine , hem de karşı tarafa eziyet etmeye gerek yok.

bilinçli mutlu olma çabası insanı hangi zaman dilimi içerisinde başarılı kılmıştır? hiç.

Zor olanı severim derken ölüvermek.
Bi de bakmışsın artık ne onurun var ne gururun kalmış, yaşamaktan eser yok.