mutlu anların yalnızca filmlerde olması

mutluluk çocukluğa has bir sanrı, filmlere has bir tasvirmiş, farkına varalı epey uzun, kabulleneli de kısa bir süre oldu. satılan bir hayal sadece, gerçek değil. Filmlerde var, tasviri var, kendisi yok, tanrı gibi.

Çocuk mu kandırıyorsunuz efendiler? Bırakın tatavayı, her anne babanın katil olduğu, başı beyaz sonu siyah olan bir dünyada neyin mutluluğu?