munzur un 17 senfonisi

munzur'da öldürülen 17 maoist komünist partili için ozan emekçi'nin yazdıgı şiir.

dostlar meclisine davetliydiler,
insana dairdi sohbetleri,
önce insan daima insan dediler,
daha özgür çocukları daha mutlu bir dünya istediler,
ol sebepten dostlar meclisine davatliydiler,
mercan da 17'ler...

bakma öyle suskun suskun
bu kaçıncı kara baskın
dün vartinik bu günde sen
mercan gülü sana küskün...

su 17. uykuda,
17. akşamındayım yazın,
notalar okunmuyor 17. perdesinde sazın,
17. çalınmamış türkünün bilinmeyen melodilerinde
gizli bir hüzün yanıyor,
su 17. uykuda
munzur 17. senfoniye hazırlanıyor.

dostlar meclisine davetliydiler, umutları insanlığın geleceği kadar büyük,
teslimiyet ve korku güneş kadar uzaktı,
uzaktı bütün kucaklaşmalar
ve zaman bütün imkanlarını kaybetmişcesine
titreyen bir uzaktı.

yıldızları perdelerken mercan'ın sisi
çalmaya başlayacaktı munzur'un 17. senfonisi...

kaypakkaya iklimini 17. çınarıydılar,
17. dağ pınarıydılar...

haz ederler haz ederler
sitemiyle naz ederler
uzun uzun yıllar geçer
yine sizden söz ederler...

bombalar, napalm bombalarıdır yağan,
mercan'ı ölüm yamar
kendisini yıldızlara sunarcasına ılık ve bakir bir geceyi
yanık kokusuna boğan bombalar.

dostlar meclisinin konuklarıydık,
paramparçayız kimimiz,
kimimiz hem kurşun yaralı hem yanık,
kimimiz yarı uykulu yarı uyanık
ve önümüzde vahşet sağan bu alçaklığın
yanık tanıklarıydık.

dostlar meclisinin konuklarıydık,
inanın ki sevgili yoldaşlar,
size bıraktığımız miras
arap atlarının savurduğu ak köpük
kadar vurafsız
ve savunmasızları katlederek para kazananlar
bir o kadar şerefsiz.

bilmelisiniz yoldaşlar
bilinmeyenleri barasor'a kaçırırcasına
akarken mercan'ın sisi
ovacık'ı aşıp gidecek
munzur'un 17. senfonisi...

mercan sana varılacak
kirli sular durulacak
savunmasız yoldaşları
vurduranlar sorulacak...

vartinik korkutan ürkekliğimi,
hayat böyle dayattı bize
kısasın kısasını.

diyarbakır'a taşındı direncimiz
bilirsiniz, iyi bilirler
orda tattırdık büyük devlere
yenilgilerin hasını
ol sebepten yarınlara sakladık
17'lerin yasını,
kanadı kırılmış misali çaresiz miydik
biz neydik...

direnmenin adı;
süleyman cihan olurum işkencelerde,
teslimiyetin silik ve beyazını
insanlığın kızıllığına tercih eden
beyaz kahramanlara acırım,
acırım ihanete ve
ihanete biat edenlere

sonra kızıldere gelir aklıma
illa da kızıldere,
hücum eder hücrelerime mahir
saldırır suskunluğuma,
'biz buraya dönmeye değil ölmeye geldik'
deniz'in hışmına uğrar çaresizliğim
"kahrolsun faşistler yaşasın devrimciler"...

depreşmeye dursun mercan'ın sisi
çalmaya devam edecek munzur'un 17. senfonisi...

böyle vahşi ölüm mü var
anlatmaya dilim mi var
insanlığın karşısında
yıkılmayan zülum mü var...

yeniden doğarım diyarbakır zindanlarında
bir kibrit çakarım bir ülke tutuşur,
dört ülke yanar
en zifiri karanlıklar mazlumlaşır,
ışır ararat'tan erivan'a
hrant'ın ağrılarını taşır...

ben 17. sırasındayım bu yangının,
söndü sarıldıkça kıvılcım sacan bu çıngının,
bilinmelidir
ve derim ki iki gözüm
ölünecekse faşizmi kahredercesine ölünmelidir,
alınacak her öç son kertesine kadar alınmalıdır

büyük devler, güçlü devler
duyamayacak bu sesi,
kabrimize gül bırakırken gençler
bir kır çiçeğin tomurunda
uç verecek insanlığın öfkesi
sürecek, sürecek bu fasıl
masmavi gökyüzüne teslim olurken
mercan'ın sisi
çalınacak usul usul munzur'un 17. senfonisi,
işte budur son sözümüz iki gözüm
vartinik'ten mercan'a bu tarih bizim....

Ozan Emekçinin son albümü ..su gibi ...
Munzurun 17. Senfonisi - Munzurun 17. Senfonisi (17 Lerin Marsi)
Munzurun 17. Senfonisi - Eyledik
Munzurun 17. Senfonisi - Ölüm Oruclari
Munzurun 17. Senfonisi - Yandirirlar

Kimse Beni Anlamıyor Ben Derdimi Kime Yanam
Akbabalar Dört Dönüyor
Ben Derdimi Kime Yanam
Seviyorlar Beni
Seyri Sanki Benim Dünyam
Ayrı Dostum Yok Güneşten Gayri
Ben Derdimi Kime Yanam
Emekçi Bin Yıllık Ahlar Aforoz Etmiş ilahlar
Dostum Düşmanım Silahlar Ben Derdimi Kime Yanam