bugün

Metal aggresiftir tepkidir...
Yerini rap aldı yeni kuşakta... o yüzden.
yerine antin kuntin drill dinleyen tiktokçu z kuşağı geldi. her şeyin kalitesi azalmış.
nerede o eski metalciler.
Tabii sizler çocuklarınızın eline bir akıllı telefon, önlerine de bir bilgisayar koyup nelerle ilgilendiğine dikkat etmezseniz böyle şeylerin olması çok doğal.

Hiç unutmuyorum, annem bana Abba dinletmişti ilk olarak, babam ise The Doors, The Beatles, Pink Floyd, The Rolling Stones hayranı olduğu için çok şanslı büyüdüm.

Hatta ilk gözlüğümden, lise sona kadar taktığım gözlüklerimin hepsi John Lennon gözlüğü olmuştu.

Zaman içerisinde dinlediğim müzik git gide daha da ağırlaşırken, çevremdeki pek çok cahil anne baba evladı arkadaşımı da etkilemiştim.

Ama artık böyle gençlerin çıkması oldukça imkansızlaşıyor, çünkü 1980'de 40 milyon olan Türkiye ve de 1980'de 2.5 milyon olan istanbul göz önüne alındığında, şuan Türkiye 80 milyon, istanbul ise mağara kaçkınları yüzünden 20 milyon.

Haliyle köpek gibi çoğalmaktan daha büyük bir işlevi olmayan cahil ilkokul-lise mezunu anne babaların çocuklarına katabileceği kültürel olarak pek bir şey yok.

Gerçi Türkiye'deki ebeveynlerinin kültürü ne ki çocuklarına ne aşılasınlar düşüncesinden de öte bir şey bu.

Sonuçta Black Metal'in çıktığı iskandinav topraklarında bile gençler artık müzik diyemeyeceğimiz saçmalıkları dinliyorlar.

Bana kalırsa bunun nedeni 90 sonrası doğan her yeni jenerasyonun biraz daha beynini kullanmak zorunda kalmadan yaşamını sürdürmesi.
yoo. artık pek genç değiller sadece.
ara ara kaybolur onlar. merak etmeyin siz.
Dünyada bile metal müzik sallantıda. Başlıca sebepleri bence sistemde bir sirkülasyon olmaması. Yeni bir metallica veya iron maiden çıkmıyor.

Diğer faktör ise toplumun tüketim hızı. Artık kimse 10 dakikalık progresive bir şarkı dinlemek istemiyor. Hemen tüketilen ve çokta yormayan şeyler moda. Şu sıralar rapin yükseliş sebeblerinden biri de bu bence.
22 yıldır, kadıköy sokaklarında testament, megadeth, slayer, overkill, exodus ve metallica dinleyen uzun saçlıları koruma ve kollama programı dahilinde akmar pasajının girişinde küçük bir çadır kurarak bu kişileri topluma kazandırma ihtimali dahilinde kendilerine minik minik pop enjekte eden bir sosyal yardımlaşma projesinin anadolu yakası sorumlusu olarak çalışmaktayım. maalesef bu gençlik, eskiden ptt'nin orada kaset satan, takı satan, kitap satan, marjinaliiği ile istanbulumuza neşe katan bir gruptu. kendileri ile inönü stadında metallica, guns'n roses, bon jovi, brian may eşliğinde çok kafa sallamışlığımız vardır. 2000'li yıllarda bir takım müzikal farkındalıkların dünyaya olduğu kadar ülkemize de yansımasıyla artık bu gençlik hafiften kaybolmaya yüz tuttu. inşallah ileride bir gün şu korona siki biter de bir iron maiden ya da efendime söylim bir lamb of god, bir rammstein konserinde uzun saçlarımızı sallar, yine kendimizi anımsatırız. long live rock'n roll.
eskileri şimdi blues dinleyip takılıyorlar yeni nesil de zaten aleyna tilki kurbanı olup garip guraba takılıyorlar. Ankara gibi bir yerde bile bir zamanlar nedjima vardı metal konserlerin ilk duraklarından daha sonra el değişti coğu mekan gibi ya kapatıldı ya el değişti. Piyasaya ayak uydurmaya çalışıp yok oldular zamanla.
Çok bağırıp haklıyken haksız duruma düşüyorlar. Halk tepki gösteriyor. Böyle böyle elenip gittiler.
Bir yere gittiğimiz yok, yeni gelen üye azaldı sadece. Kalanlar da vaktiyle abisinin kuzeninin etkisiyle bu müziğin şehvetine kapılmış kişilerle zaten yıllardır dinleyen, vaktiyle emek vermiş üstadlar. Yeni neslin (benim de içinde bulunduğum nesil maalesef) her işte olduğu gibi bunda da kolaya kaçmasının etkisidir bu. iki saatte tuvalette hazırlanmış, üç gün sonra kayıt alınıp sahnede ipadle çalınan veya vokalin şebeklikten başka bir şey yapmadığı 7/24 her an her yerde çalan, anlamaya ihtiyaç duyulmayan en babası 5 yıl dayanacak şarkılar daha cazip geliyor. Metal öyle mi? En az 3 4 kişi olacak, o kişiler ellerindeki enstrümana vakit ayırmış olacak, ortaya çıkan parça her birinin verdiği yılların emeği olacak. E böyle hazırlanmış bir eserin anlamı da olacak ki dinleyici anlamı için de çaba gösterecek falan filan bütün disko ve rep müzikleri sikim, pop zaten çükümü yesin, hapçılar da uzak dursun, metal var olsun!
aslında, "son dönemlerde adam gibi grup yok yeaa" diyen arkadaşlara:

-Havok
-Crisix
-Lost Society (Son Albüm Harici)
-Warbringer
-Thrashist Regime
-Exumer
-Chemicide

gibi grupları önererek amme hizmeti yapabilecek kadar thrashperver müdafa-i ritm gitar cemiyeti üyesidirler, ama çaktırmazlar.
Simdiki rapçi zipzop lari gordukce muslumcu genclik bile daha sempatik geliyor gozume.
Insan belirli bir yaşa gelince artık o eski dinleme gücü de kalmıyor. Ve şu sıralar metale ilgi duyduracak bir grup ben göremiyorum.

Ayrica Baba grupların hepsi yaşlandı bazıları müziği bıraktı (slayer mesela) ve arkasından Onu dolduracak gruplar gelmedi maalesef.

Ayrıca geçen yıllar sonucu toplumun fast food mantığında dönüşmesi de bence ayrı bir etken. 5 dakikalık bir progresif metal müziği bile çok gelmeye başladı. O yüzden daha kısa ve kafa yormayan ( rap gibi) müzikler daha tercih edilir oldu.
bir insan hayatında metal ve rock müzik dinlemediyse eksik yaşamıştır benim gözümde.

bu müzik tarzındaki şarkılar genelde içerdiği derin anlamlara sahip şarkı sözleri ile insanın ufkunu açar. gitar sololarının ya da ani ritim değişikliklerinin yaşattığı ufak orgazmik anlardan bahsetmeye gerek bile yok sanırım.

yaş 35 hala metalciyiz..
Kim demis metalci genclik kayboldu diye. simdi o gencler; ofislerde, plazalarda calisiyor. Saclarini uzatamasalar da hala kupe takiyor ve zaman zaman da full siyah giyiniyor. 7/24 metal dinlemeye de devam ediyor.

Kisi, kendinden bilir isi deyip ortami sik kafalilara birakiyorum.
sadece biraz soluklanıyoruz devam edicez.
lmao
14 yıl boyunca deep purple grubunun klavyecisi john lord'un org seçimlerini yapan bir müzik danışmanlık firmasında tasarım mühendisi olarak çalıştım. hiç unutmam, 70'li yıllarda led zeppelin ve black sabbath ile harika bir rekabet vardı. daha sonra işte bu iron maidenlar, metallicalar falan çıktı. sonrası da gittikçe radikalleşen bir metal müzik dönemi geldi. artık insanlara slayerlar, overkilller, megadethler, efendime söylim testamentler yetmemeye başladı. death müzik geldi, kuzey metali geldi, geldi oğlu geldi. yabılacak ne varsa yabıldı, biddi. hiç unutmam, bizler de o metalin fırtına gibi estiği yıllarda akmar pasajında sevgililerimizle özgürce birbirimizi emer, çay içerdik. hatta sırf bu yüzden emercanısı diye bir grup kurup gotik harflerle logo da yapmıştık. alkol yoktu pasajda. bitti gitti hep güzel şeyler. geriye sınav kitapları kaldı akmar'ın dükkanlarında.
aslında kaybolup gitmesi iyi birşeydir herkes metal dinleseydi metalin bir anlamı kalmazdı.

be quick or bead ve computer god ile.
Ankara da hala hatırı sayılır sayıda metalci fan kitlesi mevcut. Eskici bar da oluyorlar genelde.
Bu tip akımlar Türkiye'de tutmuyor.

Ha bi süre yaygınlaşıp çok ekmeğini yiyen oluyor tabiki.
Müslümcü gençlik alayına gider.
Önce kestirilen sonra dökülen saçlar, casual/sport gömlek ve ceket kombinine geçiş, katharsis, caravan ya da gandalf’ta sabaha kadar içip kafa sallamak yerine iş ve aile kurmak derken tek tek şehit düşmüş, rasputin gibi mekanlarda dayanan birkaç yiğitten gayrı yok olmuşlardır doğru.

Ama...

Gecenin bir yarısı ıssız bir yolda arabada bir anda spiritual black dimensions çalmaya başlar bazısı son ses, kimseler yokken. Çünkü metal şehitleri ölümsüzdür.
saçları döküldü tabi 40 lara gelince. Saç sakal bir arada dolaşırlar yine kalabalıklarda sen görmessin. Dinazor gibi bazen konserlerde bir araya geldikleri de olur hani.
her ne kadar küpeleri çıkarsak, hippi saçları kısalttırsakta buralardayız. yaş 31 arabamda hala black sabbaht, iron maiden, childer of bodom, metallica çalmaya devam etmekte.