mesnevi ikinci cilt 1271 1280

1271. Dudağını yum, altın dolu avucunu aç. Ten nekesliğini bırak, cömertliği ele al.
1272. Cömertlik; şehvetleri, lezzetleri terk etmektir. Şehvet yüzünden düşen kalkmamıştır.
1273. Bu cömertlik, cennet selvisinin bir dalıdır. Yazıklar olsun böyle bir dalı elinden bırakana.
1274. Bu heva ve hevesi bırakma, sapasağlam bir iptir. Bu dal, canı göğe çeker.
1275. Ey güzel yollu, cömertlik dalı seni yukarı çeke çeke aslına eriştirdi mi?
1276. Güzellik Yusuf'un, bu âlem kuyu gibidir. Bu ip de Tanrı emrine sabretmedir.
1277. Ey Yusuf; ip sarktı, iki elinle yapış. ipten gafil olma, vakit geçiyor.
1278. Tanrı'ya hamdolsun ki; bu ipi sarkıttılar, fazıl ve rahmeti birbirine kattılar.
1279. Bu ipe yapış da yeni bir can âlemi -apaşikar fakat görünmez- bir âlem göresin.
1280. Hakikatte yok olan şu cihan var gibi görünmekte; hakikatte var olan cihan da adamakıllı gizlenmede.

devamı için:

(bkz: mesnevi ikinci cilt 1281-1290)

bir önceki için:

(bkz: mesnevi ikinci cilt 1261-1270)