mesnevi 1731 1740

1731. âdem'den bile gizlediğim sırrı, ey cihanın esrarı olan sevgili, sana söyleyeyim.
1732. halil'e bile söylemediğim sırrı, cebrail'in bile bilmediği gamı,
1733. mesih'in bile dem vurmadığı, hatta tanrı'nın bile kıskanıp biz olmadıkça kimseye açmadığı sırrı sana açayım."
1734. biz (mâ) kelimesi, lûgatte nasıl bir kelimedir? ispata ve nefye delalet eden bir kelime. halbuki ben ispat değilim; zatım, varlığım yoktur ki ispat edilebilsin. (varlığım olmadığından ) nefiy de değilim (yokun varlığı nefiy de edilemez, esasen olmadığı için yoktur da denemez).
1735. ben varlığı yoklukta buldum, onun için varlığı yokluğa feda ettim.
1736. padişahların hepsi kendilerine karşı alçalana alçalırlar. bütün hak, kendisine sarhoş olanın sarhoşudur.
1737. padişahlar, kendilerine kul olana kul olurlar. halk umumiyetle kendi yolunda ölenin yolunda ölür.
1738. avcı onları ansızın avlamak için kuşlara av olmaktadır.
1739. dilberler; âşıkları, canla, başla ararlar. bütün mâşuklar âşıklara avlanmışlardır.
1740. kimi âşık görürsen bil ki mâşuktur. çünkü o, âşık olmakla beraber mâşuk tarafından sevildiği cihette mâşuktur da.

devamı için:

(bkz: mesnevi 1741-1750)

bir önceki için: (bkz: mesnevi 1721-1730)