memleketimizin sorunlarına ilgisiz kalan gençlik

amcası, dayısı olanın iş bulabildiği, yarınını göremediği, adaletine inanmadıkları bir ülkede aidiyet duygularını yitirmeleri gayet normal. bu yüzden hemen hepsi bilgisayar oyunlarına, cep telefonlarına gömülmüş durumda.

aslında insanlar farkında olmadan şuan bir eğitim görüyor. bakınız üretim neredeyse yok denecek kadar az, tüketim devasa boyuta ulaştı, sadece ülkemiz adına yüzdeye vuracak olursak yaklaşık olarak % 30 üretici, % 70 tüketici oldu. sosyal medya, akıllı telefonlar derken şuan sorumluluğu ret eden bir toplum ortaya çıkıyor. bu eğitim tamamlandığında mükemmel bir özgürlük ortaya çıkacak. üretim ile ilgili başka yollar bulunacaktır. daha az işçilik, daha az maliyetli üretim yöntemleri bulunacaktır. insanlar sıkıştıklarında ya da baskı altında çözümlere daha açıktır. bunun sonucunda kapitalizm kaybedecektir. dünyanın sonu insanın elinden olacak hikayeleri falan palavradır. kontrol insanlarda oldukça dünyanın sonu bu şekilde gelmez.

yüce hükümetimiz ilgili olan gençleri fetöcü, pkklı, vatan haini diyerek hapislere tıktığı için olabilir.

sorunlar da hızla değişiyor, ilgi gösteriş biçimi de. gençlere haksızlık etmeyelim.

80 darbesinden sonra bilinçli olarak apolitik yetiştirilen gençliğin devamı olan gençliktir.

Popüler kültüre kurban edilmiş, geleceğe, ülke yönetimine, üç maymunu oynayan halka güvenini yitirmiş olan gençliktir.

en iyisini yapan gençliktir. bir avuç salak tarafından yönetilen ve buna hiç ses çıkarmayan cahil bir popülasyona sahip olan memleket için kafa yormaya değmez. bırakın da bari gençler keyiflerine baksın, gençliklerini yaşasınlar, daha çok erken siyaset için. bu ülkenin böyle olmasının sebebi gençliklerini yaşayamamış kişilerdir

genelleme yapmamakla beraber, şimdiki gençlerimizin aklı ya havada suda yada uçkurunda.

(bkz: postmodernizm)