memleket ırk din ve mezhep ayrımı yapmak

turk oglu turk oldugunu kabul etmeyene yapilir. tabi ki herkesin irki kendinedir. ama bu memleketin adinin turkiye oldugu unutulmamalidir.

bölücülükten ziyade bencillik, ben merkezciliktir. istedikleri bu ayrımcılığın farkında olur yada olmaz, bunu meşrulaştırma çabasıdır insanın canını sıkan.. ne kabul eder bunu yaptığını * ne de inkar eder.. arada kalmıştır bunu yapan..

türkiye de sadece türklerin yaşamadığı sadece sünnilerin olmadığı yadsınamaz bir gerçeklik.. bugün ilkokulda okutulan andımız 'türküm,doğruyum,çalışkanım...' , bir lazın ben türküm demesi ilginçtir.. halkların kardeşliği ilkesini savunmalıyız, insan olduğumuz için öncelikle birbirimizi sevmeliyiz..

bunu tetikleyen faktörler atatürkün milliyetçilik anlayışından farklı bir milliyetçilik bir kafatascılık anlayışıdır. bu herkese zarar veririr.. geçmişte de bugünde bunun toplumlara zarar verdiğini biliyoruz yakından izliyoruz.

nasıl ki sizi türklüğünüzden, kimse döndüremezse herşeyinizle ona bir bağlılık * duyuyorsanız, farklı ırklara mensup insanlarında bu tip şeyler hissettiğini unutturan ayrımcılıktır.

ortak noktanın, ortak paydaların, ortak tarih, geçmiş, yaşam birlikteliklerinin, ortak dinin, mezhebin ve dilin kesinlikle gündemde olmadığı, bilhakis farklılıkların, zıtlıkların, benzeşmeyen noktaların gündeme getirilmesi ve propaganda aracı yapılması ile güçlü ülkeleri minik sosyo-politik parçalara bölmek işidir.

(bkz: yoktur bizim bizden farkımız) mantığıyla hareket ederek, bu akıma dur demesini becermeliyiz. aklımızı başımıza almalıyız...!

başkalarının yerine konuşmakla başlayan eylemdir. ne zaman ki rahatlık gotüne batan ve savunacak zerre değeri olmadığını gören tipler başka ırklar adına konuşup onların avukatlığına soyunur; o zaman ayrımcılık başlar. zira bu adam olayı eline yüzüne bulaştırır, altından kalkamaz, saçma sapan yerlere sürükler. yani ayrımcılık, gotü boklu herifin tekinin birey olamadığı için bir gruba dahil olma çabasından çıkar. kraldan çok kralcı olma olayıdır. misal adamın biri çıkıp da 'yahu bu ülke çerkesleri de asimile ediyor, eziyor onları' gibi bir olaya girerse, ben cahil bir çerkes olarak o adamın bokuna birşeylerden nefret etmeye başlarım. yok eğer kafam biraz basıyorsa, mürekkep yalamışlığım varsa 'sktir lan, sen ne biliyorsun bizim durumumuzu, kaç gün bizimle yaşadın ki' der arkamı döner ve ülkemi sevmeye devam ederim.

insanin dogustan kazandigi bazi sifatlar vardir türk, kürt, alevi gibi. insanlarin elinde degildir bu sifatlari almak, isteseler de istemeseler de sahiptirler onlara. bazilari bunun farkinda oldugu icin herkese oldugu gibi davranir, bazisi da olaylari istirak edemeyecek kadar dar görüslü olduklari icin kabullenemezler kendilerinden baska olan birisini. iste bu noktada kendilerini her seyiyle üstün gören cok bilgili(!) insan(cik)lar hic bir caba sarfetmeden kazandiklari bu sifatlari kendi gibi olmayanlara karsi üstünlük getiren bir koz olarak kullanmayi denerler. ellerine ne gecer bilinmez ama, en azindan hic bir sey olmayanlar icin kendilerini bir sey sandirmasi baz alindiginda, iyi bir tatmin yöntemi oldugu aciktir.

insanların mutsuz ve huzursuz bir yaşam sürmesine sebebiyet veren yegane durum.
(bkz: alevi sünni meselesi)

"temel ekmek parsı için ırkçılığın en yoğun olduğu dönemde güney afrika cumhuriyeti'nde bir fabrikada servis şoförlüğü yapmaya başlar. lakin her sabah ve akşam otobüste beyazlar siyahların arkaya kendilerin ise öne oturmaları gerektiğini söylemekte, siyahlar bunu reddetmekte ve kavga gürültü alıp başını gitmektedir.

yine birgün temel direksiyon sallarken otobüste kavga gürültü başlar. temel arabayı sağa çeker ve ayarı verir:

- ulan hay sizin renginize s.çayım. nedir ulan bu renk kavgası...farzedin ki hepiniz yeşilsiniz'

otobüste bir sessizlik olur ve devamında temel'in haklı oldğu fikri uyanır zihinler. temel olayın durulduğunu görünce kontağı tekrar çevirir ama birden durur ve arkaya dönerek yolculara seslenir.

- ulan açık yeşiller öne otursun, koyu yeşiller arkaya geçsin!"

serbest olarak çağrışan fıkramızın özündeki konudur. ama bir de kahramanmaraş gerçeği vardır. aşağı pazarcık ile yukarı pazarcık ...bir bakın bakalım türk ve sünnilerden mi doğmuş bu ayrım.

http://www.turksolu.org/92/basyazi92.htm

gelde ayrımcı olma..

insan olduğunu unutanların yaptığı şeydir. yapılan bu ayrımları saymak bile yersizdir.hiç kimse bölücülükle bir yere varamaz varamadığı gibi de toplum içinde huzursuzluk yaratır, birliğin, kardeşliğin zedelenmesine sebep olur. isteyerek ya da istemeyerek, doğuştan ya da sonradan kazanılan hiç bir özellik bir ayrım doğurmamalıdır. mühim olan insan olduğunu farkına varmak ve sırf bu yüzden insanlığa saygı duyabilmektir. çünkü kendine biraz saygısı olan insan, başkalarına ve başkalarının hür iradelerine de saygı duymayı bilmelidir.

(bkz: kürt faşizmi) *

nerelisin? kimlerdensin?le başlar. yani çoğunlukla daha tanışma aşamasında başlayan önyargıdır.

ön yargıların maşası olduğunun göstergesi.

ülkemizde çok olan bir durumdur. işte bu yüzden birlik, düzen yok. kavga, sataşma, feryat, kan var. saygı, anlayış, medeniyet, demokrasi yok. bunların zerresi yok ulan türkiye'De.

amerika'da ten renginin nasıl hard bir ayrımı * neden olduğu ortada,

avrupada müslümanlar ikinci sınıf insan olarak görülmekte,

ırak'ta şiiler sünniler her gün birbirini öldürmekte,

bunların arasından en softu ise güzel ve yalnız olan ülkemizde;

memleket ayrımı. nedir bu çankırı,çorum *, yozgat nefreti.

bu alaycı tavırlar. softta olsa ayrım ayrımdır.

nedir bu bermuda şeytan üçgenine duyulan çirkin hisler.

hepimiz yozgatlıyız, hepimiz çankırılıyız, hepimiz çorumluyuz ve biliyorsun

gerekirse eben... öhömm.

nerede kalmıştık hepimiz elekçiyi... öhö öhömm. *

(bkz: herkes eşittir ama bazıları daha eşittir)

kendini bilmez, hoşgörüden yoksun, beraber yaşayabilme kültürüne sahip olmayan şahısların yaptığı eylemdir, ama unuttukları bişey vardır,ve bizi ayakta tutan tek gerçektir bu; farklı sesler çıkarsakta aynı türküleri söyleriz, bu topraklarda yüzyıllardır.

Bebekken saf olarak doğuyorsun. Büyüdükçe dayatıyorlar sana, sen alevisin,sen sünnisin diyerekten... hep bir şeylere ait olma isteği. insanları bir şeylere ait yapma isteği. sonra da çatışmalar doğuyor.