mehdi den bahseden islam alimleri

Birçok büyük islam alimi ahir zamanda Hz. Mehdi‘nin gelişinde hiçbir şüphe olmadığını ifade eden açıklamalar yapmıştır. Bunların arasında en ünlülerinden biri Muhyiddin Arabi‘dir. Futuhat-ı Mekkiye isimli eserinde Muhyiddin Arabi şöyle söylemektedir:

Muhakkak ki, yeryüzü zulüm ve haksızlık ile dolduğu sırada Allah‘ın halifesi kıyam edecek, yeryüzünü adalet ve eşitlikle dolduracak... Genel kazancı halka arasında eşit olarak paylaştıracak, halka adaletle hükmedecek ve anlaşmazlıklarda hakemlik edecek... Allah onun işini bir gecede düzene koyacak, zafer hep onun önünde yürüyecek... Ayağını Peygamberin ayağının yerine koyacak (onun izinde yürüyecek) ve hiçbir zaman sapmayacak... Dağınık dinleri (batıl inançları) ortadan kaldırıp, sadece hak dini hakim kılacak... (Muhyiddin Arabi, el-Futuhat El Mekkiye, 366. bab, C.3, s. 327-328)

Bu konuda açıklama yapan bir diğer kişi ise Mısırlı ünlü yazar Şeyh Mansur Ali Nasif‘tir. Bir eserinde Mehdilik inancını şu şekilde tanımlamaktadır:
Ehl-i Beyt‘ten Mehdi adında bir zat kaçınılmaz olarak zuhur edecek, islam topraklarına hakim olacak, Müslümanlar kendisini izleyecek ve O, Müslümanlar arasında adaletle, hakkaniyetle davranacak, dini sağlamlaştıracak. Ondan sonra Deccal ortaya çıkacak ve Mesih (Hz. isa) inerek Deccal‘ı öldürecek veya öldürülmesinde Mehdi‘ye yardım edecektir. (Et-Tac‘ül-Camiü Lil-Usul, c.5, s.341)

Ayrıca imam Rabbani, said nursi ve birçok alim ve evliya da mehdi ile ilgili görüş belirtmiştir.

Öncelikle Allah hiç kimseyi, her şeyi sadece kendisinin bildiğini, her şeyi sadece kendisinin araştırdığını sanacak kadar düşürmesin.

Sonra muhyiddin ibni arabi ve imam Rabbani'yi açıklamama gerek yoktur diye düşünüyorum. Bunlara sen alim desen ne olur demesen ne olur? Senin demenle alimliklerine zarar mı gelecek?

Ayrıyeten bozulmamış, saf olarak inmiş dinlerin hepsi haktır hepsi tektir. (Peygamberlere ve kitaplara iman)
Nuh asm'den sonraki tüm peygamberler ümmetlerini deccal ve mehdi hakkında bilgilendirmişlerdir.

mehdiden bahseden islam alimleri
ikiye ayrılır;
bir; kendisini emhdi olarak görenler
iki; halifesini ki bu genellikle oğlu olur gelecek mehdi olarak görenler...

mehdi diye bir şey yoktur. tamamen safsatadır.
herkesin mehdisi kendisidir.

Katolikleşmiş müslümanların inancı.

Asla ama asla Kur'an da olmayan bir durumdur.
Allah'ın indirdiği dine, Kur'an ve Allah'a şirk koşmaktır Mehdi inancı.
Kasas suresinin 56. ayetinde Allah, Hz. Muhammed'e seslenir: "Gerçek olan şu ki, sen sevdiklerini doğru yola iletemezsin" diye. Hz. Muhammed'in yapamayacağı hidayeti, Mehdi sıfatlı bir kişinin yapacak olması akla, vicdana ve inanca ne kadar uygundur?

niçin Kur'an'da "Siz kendinizi değiştirmedikçe Allah sizi değiştirmez" denilmektedir?
Oysa biz Allah'ın elinden istediğini hidayete erdirir yetkisini alıp ya Mehdi ya peygambere veriyoruz.

Artık ne bir yol gösterici, ne bir haberci, ne bir kurtarıcı gelmeyecek.
Zaten kurtarıcı da gelmedi. Hiç birşey yaratanın hükmünü tersine çeviremez, tabi ki dininiz islâm ise...

Bu mehdi den kim bahsediyor ise can hıraş klinik vakkadır.

Bu araştırmaların ve savunmaların Bi tık üstü mehdilik ilanı ve hastaneye yatıştır.

Kuranda namazın nasıl kılınacağı da yoktur. Hangi remazın kaç rekat kılınacağı, cenaze namazı, şükür namazı gibi..
Kuranda sadece namazı kılın yazar. Nasıl kılacağız biz bu namazı peygamber göstermeden?
Peygamberi ve hadisleri yok saydığınız an din diye bir şey kalmaz.

Allah'a ve Resulüne itaat edin, işittiğiniz halde ondan yüz çevirmeyin.” (Fatiha Suresi Ayet 6), “

Mehdi ikiye bölünecek diyor hadislerde.Mehdi olsa da hanginiz Mehdi olmak ister.Bu çok acı verici. Gelmesi hak olan bir şey gelir gelmesine ama kılıçla ikiye bölünmek... Ama acı çeken birisi için bu kolay olur...

Ortalıkta bu kadar düzenbaz pislik yolsuzluk haksızlık tecavüz insan hakları ihlali ve dahası din kisvesi altında soytarılık yapanlar varken çoktan gelmeliydi değilmi.

“Bir fitne görülür, bunu diğer fitneler takip eder ve birinciler sonuncuların kılıçla çatışmaya dönüşünü kamçılar ve bundan sonra bütün haramların helal sayılacağı bir fitne gelir. Sonra da hilafet, yeryüzünün en hayırlısı olan Mehdi’ye evinde otururken gelecektir.” (ibn-i Ebi Şeybe)

“Mehdi’nin çıkışından önce, şarktan parlak kuyruklu bir yıldız doğacaktır.” (imam-ı Suyûtî)

Mehdi Aleyhisselâm gelinceye kadar islâm ümmeti parça parça olmuş, uhuvvet kalkmıştır. Alimler nefis ve menfaatlarına düşkündür. islâm’ın kurallarını hafife alma, yok sayma yarışına girmişlerdir. Koyun postuna bürünmüşler, müslüman görünüyorlar. Halbuki, ne zamanın alimlerinde ihlas, ne de amirlerinde adalet vardır. işte o zaman Allah-u Teâlâ beklenen kurtarıcıyı gönderir, bölük bölük olan islâm ümmetini sancağının altında toplar, zulüm içinde inleyen yeryüzünü adaletle doldurur.

Daha önce işkence, zorbalık, zulüm ile dolu olan yeryüzü, o geldiği zaman yedi yıl kadar adalet, emniyet ve zenginlik içinde kalacaktır. O zat-ı muhteremin şekil ve şemalini Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz şöyle tarif ediyorlar:

“Mehdî bendendir. Alnı geniş, burnu ince uzun ve ortası biraz yüksekçedir. Yedi sene hükmeder. Yeryüzü zulüm ve işkence ile dolduğu gibi, onu doğruluk ve adaletle doldurur.” (Ebû Dâvud. 4285)

Hazret-i Ali -radiyallahu anh- Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem-’e şöyle bir soru tevcih etti:

“Ya Resulellah, Mehdi bizden Al-i Muhammed’den mi, yoksa bizim gayrımızdan mı?” Buyurdular ki:

“Hayır, bilakis bizdendir. Allah bu dini nasıl bizimle başlatmışsa onunla sona erdirecektir. Ve onlar bizimle nasıl şirkten kurtulmuşlarsa, onunla da fitneden kurtulacaklardır. Allah bizimle insanları nasıl şirk adavetinden kurtararak, onların kalplerine ülfet ve muhabbet yerleştirmiş ve din kardeşi yapmışsa, Mehdi ile fitne adavetinden kurtaracak ve kardeş yapacaktır.” (Naim bin Hammâd, Taberanî)

Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir diğer Hadis-i şerif’lerinde ise, Mehdi’nin açık ve kesin beş alametinden bahsediyor, ümmet-i Muhammed’e haber veriyor:

“Mehdi’nin beş alâmeti bulunur. Bunlar, Süfyani, Yemâni, semâdan bir sayha, Beyda’da ordunun batışı ve günahsız insanların öldürülmesidir.” (imam-ı Suyûtî)