lunaparkların neslinin tükenmesi

çocukluğumuzun süper eğlence merkezlerinin yok olmaya gelmiş olmasıdır.

gençlerin eğlenmek için camilere hucum etmesini dileyen zihniyetin kazanmakta olduğu zaferdir. sadece türkiye'ye mahsustur.

gerçekten çok üzgün olduğum bir konudur. ne güzel giderdik lunaparka, ilk sıramda her zaman çarpışan oto olurdu, ardından ahtapot,eteklerinde oturulan ve sürekli dönen ablamız daha sonra, belli çember etrafında dönüp duran motor, kusmaktan ölsem de her gidişte bindiğim gondol, ve kapanış ,sakince dönmedolaba binmek. iyiydi be sözlük. özlemedim desem yalan olur.

edit: tanım: 90larda yaşamış çocukların hayatlarının merkezidir.(psp, bilgisayar falan yok tabi o zaman; sabaha kadar bomberman oynuyoruz.)

normal yaşadığımız hayat lunapark gibi olunca normal.