küçük çocuklara uyuz olan tip

benimdir o tip. kimse kusura bakmasin. vicik vicik, sumuklu elleri lolipopla yapis yapis bir seyede ayrica gicik olmaktir. dedigi olmadigi zaman bagirir cagirir, yerlerde yuvarlanir. o camurlu elleri ile pesinizden kosar ve ellerini kahkahalar esliginde uzerinize surer, sacinizi yolar ve sizi hemen ispiyonlar. tam entry girdigim sirada edit: dusundumde tatli olmiyorda degil keratalar. neyse ben uyuz olmaktan vazgectim.
tanim: cocuklardan haz etmeyen tip.

gayet normal karsilanmasi gereken tiptir zira sahsim icin konusmak gerekirse her cocuk bir olmuyor bence kimi oyle darmadagin ve bakimsiz oluyor ki insanin sevesi gelmiyor kimi de boyle seker mi seker tombik yanakli temiz ailesi tarafindan cicek gibi bakilmis sevimli seyler oluyorlar ki gel yi beni diyorlar sanki.hayatim boyunca cocuklara cok sevmemekle birlikte son zamanlarda icime nakseden pediatri hevesiyle cocuklara daha sevkat dolu bakabilmekteyim.kirli pasli da olsalar onlar melek ve sevgiye ihtiyaclari var.