küçük çocuk dövülür mü

Çaresiz bir annenin yaşadığı sorunsal.
Bu kadının iki erkek çocuğu var. Biri 4 yaşında diğeri henüz 1 yaşında. 4 yaşında olan kardeşini kıskanıyor. Anne babası ve başka insanların yanında kardeşini seviyormuş gibi görünüyor, savunuyor, kimseye sevdirmiyor. Sahipleniyor. Ancak yalnız kaldığında onu boğmaya çalışıyor. Annesi birçok kez onu gerek elleriyle gerek sert cisimlerle kardeşine ölümüne vurduğunu yakalıyor. Oğluyla güzelce konuşuyor, pedagog, psikolog uzmanlarla konuşup çözüm arıyor. Ama çocuk bir süre sonra kendisine daha fazla ilgi gösterilmesine, daha çok hediye alınmasına rağmen yine de bir süre sonra kardeşini acımasızca dövmeye devam ediyor. Hem de artık gizli gizli değil herkesin yanında. Çok öfkeleniyor.
Annesi de son çare olarak dayanamıyor ve o da küçük çocuğuna vuruyor, tokat atıyor. Dayak yiyince bu sefer kardeşine vurmuyor. Her kardeşine karıştığında tokat yiyor annesinden ve tepki görüyor. Bu sayede kardeşine şiddet uygulamıyor artık çocuk.

Dünyanın en zor işi çocuk eğitimi. Çok yorulur, zorlanirsak şiddete yonelebiliyoruz. Ama hiç bir çocuk Dovulmemelidir.
Dayak veaya psikolojik şiddet kısa süreli çözüm olsa da ilerleyen zamanlarda olumsuz etkileri ortaya çıkar.
Kardeş kıskançligini biz de yaşadık ve Bir çok aile yasiyor. Anneye düşen küçük çocuğun ihtiyaçlarını giderip büyük çocukla kaliteli zaman geçirmek. Küçük çocuğun ihtiyaçları konusunda büyük çocuktan yardım istemek. Beraber hareket etmek ve anlayacağı dilde onunla muhabbet etmek ve her zman konuşmak. Çocuk deyip geçmemek lazım.
Kardeş sahibi olmak bir çocuk için büyük bir sarsıntı. Psikolojileri değişebilir ve farklı şeyler hissedebilirler.
Bu duygu değişimlerini kelimelere dokemedikleri için, farklı şekillerde ifade ederler.
Çocuğu bir fert olarak kabul edip, anlayışlı ve yumuşak davranmak gerekir.
Unutmamak gerekir ki çocuklar kötü davranışları bilerek dogmazlar. Bu davranışları öğrenirler. Bir çocuğu döverek ona dövmeyi, çocuğa yalan söyleyip kandırmakla da çocuğa yalan söylemeyi öğretmis oluruz...

Çocuğu döverek susturmak sadece geçici bir çözümdür. Sonra o bastırılan duygular dolar dolar, kendini artık kuvvetli hissettiği bir anda kötü patlar.
Çocukları dövmeyin. Neyin ne olduğunu, nerede yanlış yaptığını yüzlerce kez gereksede, farklı farklı şekillerde anlatın.
Ne yaparsanız yapın, ama dövmeyin. Unutmayın ki büyük ihtimalle sizi anlamayan çocukta değil, çocuğa anlatmayı beceremeyen sizde problem.

O kadar küçüğü dövülmez tabii ama belli bir yaşı aşınca dövülür. 2 kardeş büyüttüm, kız kardeşime pek kıyamazdım ama erkeğin yeri ayrı. Misal, erkek çocuklarda en güzel dövülecek yaş aralığı 7-9 yaştır, erkek kardeşim 10 yaşına girmek üzere, bundan sonra dövemem diye bu aralar zaman ayırıp biraz daha fazla dövmeye özen gösteriyorum.

Dayak sadece geçici bir çözümdür. Belirli bir yaşa geldikten sonra çok fazla ağır olmadan dövülebilir ancak psikolojisini bozmayacak şekilde.

tatlı tatlı konuşarak dövülmesinden yanayım, biraz konuşup iki tane ağzına çarpılırsa daha etkili olabileceği kanısındayım.

Dövülmez.
Zekasını etkiler, dar düşünceli bir insan olarak büyür.

elbette dövülmez. biraz büyümesi beklenir. tee allam ya.

biz milletçe çocuk dövüyoruz. en eğitimlimiz bile bazen öfkemize yeniliyoruz ama bu çok yanlış bir davranış. dayak yiyen çocuğun özgüveni sarsılıyor ve sorunlarını şiddetle çözmeyi öğreniyor.

yarına özgüvensiz, psikopat bir birey yetiştirmek istemiyorsanız çocuklarınızı dövmeyin.

* kamu spotu.

dövülebilir elbette sonuçta dayak bir eğitim metodudur ve hepimizde bu metoddan geçtik.

öküzün sığırın önde gideniysen dövülür.

dövülmez. hatta o ufacık yavruya kalkan el kırılır kırılan parçalar tek tek ilgili kişinin götüne sokulur.

peki küçük kardeşine içten içe beslediği kin ne olacak?

Elbet bir gün annesi olmadan yalnız kalacaklar elbet büyüyecekler.

Çocuğa daha çok hediye daha çok ilgiyle bu sorunu çözmeyi beklemeleri saçma.

mahrum bırakma yöntemini kullanıcaklar

kardeşine mecbur bırakıcaklar

örneğin
bak sana bu oyuncağı alacağım ama kardeşinle şu oyunu oynarsanız

ceza ödül gibi yani

arkadaşlarınla görüşmene izin vereceğim seni parka götüreceğim çikolata alacağım vs

bugün akşama kadar kardeşinle iyi geçinirsen akşam sinemaya gideriz gibi.

YazılanLara bakıyorum... üzülüyorum. Anlam veremiyorum..
Tekrar ediyorum. Kardeşini öldürmeye çalıştigi için de dovulmez.
4 yaşındaki bir Masumdan bahsediyorsak, bu masum öldürmek nedir bilmez.
Kardeşine olan kiskanclik veya anne babasina olan ofke patlamasindan dolayi sonucunu bilemdiği şeyler yaparak kardeşine zarar vermiş olabilir. Çünkü kendisini ifade edebilme yeteneği henüz gelismemistir.
Yanlız birakmayacaksin, gözlerini üzerinden ayirmayacaksin, sürekli onlarla vakit geçirerek bunalacaksin ama yine de, kardeşi olduğu için büyüdü sandığın o küçük çocuktan yorgunluğunu ve hincini cikarmayacaksin.
Baba kişisi ilgisiz alakasız, işten gelip tv karşında yatan, hazır yemek bekleyen, bu geçici ama yorucu olan süreçte esine hiç destek olmayan biriyse hincini ondan çıkar ama çocuğundan çıkarma.
Çocuk bu sirk hayvanı mi ki korkutarak egiteceksin.
O bir insan yavrusu. Duyguları var. Şekillenecek olan bir karakteri var.
Yaslanip muhtaç duruma düşersen, çocuğunun sana nasıl davranmasıni istiyorsan sen de yavrun küçükken öyle davranqcaksin.
Çünkü onun da duyguları ve kalbi var. Kalbini kirmayacaksin.
Sözüm 2 çocukla baş etmeye çalışan anneye değil. Dövmek gerektiğini dusunenleredir.
Biz de geçirdik o günleri. Kolay değil. Es yardımı ve aile yardımı şart. Anne kişisi arada yanlız kalıp sahilde oturup nefes alabilmeli mesela. Arkadadlari ile çocuksuz gorusup farkli bir zaman geçirebilmeli..
Çünkü anne kendini iyi hissederse ailesi de iyi hisseder.

hiçbir zaman dövülmez ve ilk öğretilerinden biri ne olursa olsun birine şiddet uygulamamak ve öldürmeyi düşünmemek olmalı çünkü iyi insanlar lazım ki kötülere fırsat kalmasın.

Dayak hiçbir şartta kabul edilebilir bir terbiye ya da eğitim yöntemi olamaz. Basit bir tokat küçük çocuğun kişiliğini kötü yönde etkiler. Çocuğu dövmek yerine basit cezalar verirseniz bu ona daha faydalı olur. Şiddet asla ne geçici, ne de kalıcı çözüm değildir.

Çocuk dövmek haramdır. Yedi yaşına kadar zinhar çocuğa vurulmaz. Yedi yaşından sonra vuracaksan da bazı kuralları vardır:

Birinci kural ceza olarak değil eğitim olarak vurabilirsin, o yaştaki çocuğun cezai ehliyeti yoktur zira.

ikinci kural o an sinirli olmayacaksın, sinirin yatışmış olacak. Çocuktan öc almak için vurmuyorsun.

Dirseğini vücudundan ayıramazsın.

Bir enstruman kullanacaksan avucunun uzunluğunu geçemez.

Zinhar (hiç bir canlının) boynundan yukarısına vuramazsın, hayati organlara da vuramazsın.

Vurduğunda iz bırakmayacaksın.

Ve daha aklıma gelmeyen bazı kurallar. Sahi bu yobaz insanın işi mi?

tabi ki çocuğu dövmek çok büyük bir yanlış. Fakat çok kötü bir şey yaptığında belki bir tokat hakettikleri de oluyor. Yalnız bu sınırı çok iyi bilin ebeveynler. Teyzem 40 yaşından sonra çocuk doğurdu, o yaşta ağır geldi heralde, ota boka hırpaladılar çocuğu. Tabi biz yapmayın, etmeyin desek de bu sorunu aşamadılar. Şu an 14 yaşında bir erkek çocuk böyle bir arıza, arsız, ruh hastası bir yaratık daha yok. Hepimizi evlat sahibi olma fikrinden soğuttu. Eee siz 4-5 yaşından beri hırpalarsanız olacağı buydu. inanın bi kaç yıl sonra teyzemi öldürecek diye korkuyorum. Dayak Arsız yapıyor, her dayak bir sonraki hatasını büyütüyor çocukların.

Herkes bakiyorum pedagog. Cocuk siddet gormezse siddete egimlenmez. Cocugu tokatlarsan duzgun durmasi icin o cocuk senden seker istediginde ayni seyi yapar. Kendimi yedigim gunleri bilirim. Yine de vurmuslugum yok. Tek basina odaya koyma cezasi var bende. Oda da oyuncaksiz tvsiz belli sureler. En dogal ihtiyaci olan oyuncaklardan kesinti yaptigin zaman sorunsuz devsirme oluyor.

#cocugunatokatatma

Dövmeyiniz , sert bir şekilde disipline sokunuz , çocuk dayat yedikçe arsızlaşır acımayacaksın dediğimde dövcen demek değil , sert bir şekilde uyarın döverek hiç bir şey olmaz .

arkadaş siz hatayı taa en başından çocuk sahibi olarak yapmışsınız. ceremesini tabi ki çekeceksiniz * .

insan korkutularak eğitilmez, insan bilinç sahibidir. çocuk ya da genç olması farketmez şiddet insan üzerinde kesin kötü etki bıraktığı gibi derin ve iyileşmesi zor yaralar da açabilir.

Dayak atılmaz da şımarık ve göt bi çocuksa yapıştırırsın ağzına bi tane.

çok yüzeyselsiniz yine amına koyayım bazılarınız.

insan hayatı çeşitli özünde çeşitli fazlardan ibarettir. bunların bazıları ergenlik gibi hamilelik gibi çok belirgin ve etkileri bedensel ve ruhsal anlamda gözlenebilir olmakla birlikte bazıları çok daha normalleştirilmiş ve ancak kişinin deneyimleyerek öğrenebileceği şekildedir.

bir bebeği ele alalım, 2-3 yaşına geldiği ya da aynı çocuğun 5-6 yaşına geldiği zaman fiziksel anlamda güçlendiğinin farkında olma durumundan bahsediyorum. doğamızda bizim gücün gösterilmesi ve otorite kurma çabası vardır. küçük bir çocuk bunu ancak gelişen kas ve kemik yapısını göstererek ortaya koyabilir.

şimdi gelelim dövmek kısmına.

çocuğun doğasından kaynaklı hayati bir reflekse karşı o çocuğu döven ebeveynlerin anasını avradını sikeyim. burada yapılması gereken şey çocuğun gösterdiği şiddet eğiliminin aynı oranda çocuğa gösterilerek "hooppp koçum henüz o kadar büyümedin" mesajı ile söndürülmesidir.

4 yaşında bir çocuk agucuk bugucuk yapıp sizin gözünüzün ortasına şakkk diye vurursa, sizin canınızın yandığını ve yaptığının yanlış olduğunu; "Berkecannnn oğluşum yapma öyle ama" diyip gülerek anlatmaya çalışırsanız Berkecan yaptığı hareketin onay gördüğü hissine kapılıp tekrar tekrar yapıp şımaracaktır. Eğer verilen tepki makul bir ses tonu ile uyarıp gerekiyorsa canının yandığını makul bir dokunuşla anlatırsanız Berkecan gücün kimde olduğunu anlayacaktır.

alın size newton'un 3. yasası.