bugün

Çocukken korkmazdım. Çocukken tv'de katil bebek chuky'i ve sinemada şeytan filmini izlerdim. Şimdi ise korkuyorum. Demek ki çocukken daha çok cesurmuş insan. (bkz: 90 larda çocuk olmak) (bkz: katil bebek chuky) (bkz: şeytan)
can sıkıcı durum. keşke korkabileceğim bir film olsa. ambiyans konusunda yapılabilecek her şeyi denedim fakat olmadı. ne zaman ne olacağını çok belli oluyor her seferinde.
sorun bende mi yoksa yönetmenlerde mi anlamadığım durum.

ne zaman sinema yada bir ortamda korku filmi izlense gerilim sahnelerinde bir siklememe pozisyonunda oluyorum veya gülesim geliyor.

o sahnelerde orada kameraman olduğunu düşündükçe yada yönetmenin kestiiiik dediğini hayal ettikçe iyice soğuyorum.

daha yarım saat önce dabbe serisinden birini açtım mal mal baktım sıkıldım kapadım.

korkmak istiyorum yahu.
filmlerin niteliksizliğinden kaynaklanmaktadır biraz da.
artık işin inceliklerini öğrenmiş olmaktan kaynaklanan özgüven ile bu tür filmler ile dalga bile geçilir.
(bkz: insanın büyüdüğünü anladığı an)