klasik isimleri kısaltıp şirinleştirme çabası

günümüz genci, teenage'i, büluğu, ergeni filan klasik isim kaldıramaz üstadım. kaldırması da beklenemez zaten. gel seni 19 yıl öncesinin ankarasına, dışkapı'daki bi hastanenin yeni doğum servisine götüreyim:

- aman da tıpkı babaannesi! aynı aynı. tu tu tu tu maşallaaaah!
+ ismini de bulduk o zaman.
- e o 9 ay öncesinden belliydi zaten karıcım. annemin ismini koymazsak bir asır yüzümüze bakmaz kadın. ben bilirim onu!
+ ne yani, kızın ismi mücella mı olacak?
- yapıcak bişey yok valla. bu iş olacak...

gördüğün gibi işte. babannenin korkusuyla, kızcağızın ismi mücella oluverdi. allah bahtını açık etsin. allah kaderini benzetmesin. çok acılar çekti büyük mücella. kıtlık zamanını gördü. karneyle ekmek alınan zamanları yaşadı... hadi şimdi de günümüz ankarasında bahçelievler'de, müziğin şiddeti ve niteliğiyle müşterilerin iflahını sikmeye yeminli bi kafenin parlak kumaşlı ciks koltuklarına misafir edeyim seni:

- ay müc, süpersin yaa!
+ tabi kızım, ne sandın. sonra dedim ki, bak dedim sen beni karşılayabilecek bi yapıda diilsin taammı dedim. benim sigortamı attırma ded..

mına koyiim, ne pis bişey olmuş mücella! çok fena kafa sker bu. saçlar da sarı boyalı. evlerden ırak... mücella'ya müc diyor arkadaşları. hem çok tarz, hem kısa hem de günümüze uygun. müc aşşağı müc yukarı, müc geldi müc gitti, müc boyfrendiyle kavga etti gibi.

***

kezban diye bi kız vardı üniversite yıllarında. kendini gotik diye tabir eden, üzerinde piercing adı altında yarım kilo metal taşıyan, günde en az 6 kere 'aaabi çok kuul yaaa' efektini kullanan biriydi. lakin isminden zerrece hazetmezdi. kendisine kez denmesini isterdi. zerrece yargılamadım onun bu çabasını. ama olmayan bıyıklarımın altından da güldüm sık sık. arkadaşları da vardı. televizyonda görsen çok bağıran bi metal grubu üyeleri olduğunu sanacağın bu çocukların ismi de sırasıyla celalettin (çelo), mürsel (mürs) ve şakir (şak) idi...

***

en son bu sabah gazetede okudum. doğa rutkay, yakın arkadaşı bergüzar korele bergü diye hitap ediyormuş.

gençliğin büyük bi sorunu bu, evet. herkes melis olmak istiyor, müge olmak, damla olmak, irem olmak, berke olmak, mert olmak, su olmak, can olmak istiyor. ama onlar kah müzeyyen oluyor, kah bahattin, kah neriman, kah mebrure, kah haydar oluyor...

ilgili isim kemal ise sorun çıkartabilecek eylemdir.

- naber mal?
+ kim mal y.rram??
- böyle çok modern oluyo kanka.
+ mnı modernliğini z.kerim. mna kodugumun çocuğu.

* ve olaylar gelişir.

mefkure=mef.

böyle bi şey vardı. kızın ismini anca o kadar şirinleştirebilmişler sanırım. garipti, tuhaftı.

o kadar klasik veya uzun olmamasına rağmen isimleri amaçsızca kısaltmanın yanında masum kalır.

özge'yi öz diye kısaltmak nedir allasen? biri açıklasın artık, yıllardır aynı çile ulan.

21. yüzyıl'a ayak uydurma çabalarının önde gelen saçmalıklarındandır.

günümüzde git gide artan bir durumdur.

ismi asiye olan bir arkadaşım kendisine asya denmesini, ismi melek olan başka bir arkadaşım ise kendisine melis denmesini istiyordu.

hüsamettin = hüso, örneğinde olduğu gibi elzem bir durum da olabilir.

hüseyin= hösün*
bostan= bos.*

misal günseli (milyon yıllık resmi türk adıdır) güns olur. demek ki hayat boşmuş.