kin tutmayı bırakmak

intikam alevi ve nefret ile tükenmektense seçilmesi daha sağlıklı olan yöntem.

Hiç bir zaman kindar birisi olmadım. Sadece haklılığımı dile getirmeye çalıştım baktım işe yaramıyor ondan bile vazgeçtim..

Kimsenin kötülüğünü istemesem de yapamadığım.

Kimseye kolay kolay kin gütmem.
Hatadır yapar derim.
Yanlıştır anlar derim.
Ardı ardına geliyor ise uyarır, insanlık hali derim.

Ama ısrarla art niyetle devam ediyorsa tabiri caizse düşman ülke misali algılar, angajman kuralı belirler, o kaybettiği veyahut canı yandığı takdirde benim kaybettiklerimi görmem dahi. Yaptıklarım neye mal olursa olsun zerre pişman olmam.

Ve bu düşmanlık nankörce olmaz.
Arkadan vurmam ama yüzüne karşı öyle bir hal alırım ki yakın çevreme yaklaşamazlar dahi.

Senelerdir babamın göremediği, annemin üstesinden gelemediği bir yılan mevcuttu.
Art niyetinden emin olana ve elimdeki kozlar ağırlığından kaldırılmayana dek bekledim. Kimsenin ummadığı bir an itin bir tarafına sokulur itinası ile, zevk ile aile tarihinin gördüğü en güzel posta ile uzaklaştırdım. Öyle bir anı bekledim ki avukatları dahi onun tarafını tutsalar bile gelip savunamadılar. En ufak bir şey diyemedi hiç kimse.
Her ay uğrayan bu arkadaş senelerdir istemsiz denk gelinen yerlerde bile korkarak selam vermekte.

Doğru ne ise onun arkasında olmak.
Art niyetli, yılan insanlar uzak olsun yeterli.

Bazen bana karşı art niyet olmaksızın hatta beni ilgilendirmeyen bir konuda babam yanlışı savunur. Ailenin yaranmışlar zincirine tuz atar. Onu da silme noktasına gelirim.
Kimseye parası için saygı gösterilmez. Maalesef baba tarafım epey böyle.
Karakteri, iyi niyeti varsa hak eder. Yoksa selamımı alamaz.