bugün

yanlızlıktan sıkılmayan insanların olayıdır.
muhteşem bir duygudur.Askerliğimi yaptığım zamanlar öğrendim bunu.ne evi özlüyorum ne sevdiğimi ne ailemi.
Ne güzeldi lan o günler. birey olmadığı için o günleri çok özlüyorum.
lanet olsun tiksindiğim tek huyum.
babaannem öldü tınımda olmadı.
hayatta en çok değer verdiğim insan bir çıkmaza düştü, günde sadece 1-2 kez aklıma geliyor.
aile fertlerimi olabileceği en son raddede üzdüm ve düzeltmek için hiç bir çaba göstermiyorum.
bana deliler gibi aşık olan ilk aşkımı görmezden gelip, sorumsuzca terk ettim,
bunun farkında olup hiç bir şey yapmamam ayrı bir olay. neden diye düşünüyorum bazen, sorunlu geçen çocukluğumdan mı, sorumluluk duygusu taşımamamdan mı neden bilmiyorum. ama ilerde yalnız kalacağımı biliyorum. bile bile lades benimki.
lanet olsun özleyemiyorum kimseyi. aslında özlüyorum; 1 yıl çıkmadan ilişki yaşadığım, beni her halimle seven, yada seviyomuş gibi davranan, o rezil halimle, o kıza. aradan 2 yıl geçti, hala seviyorum. ne acı, ne sefil bir kişiymişim ki beni sevmeyen bir insan için günlerce, aylarca, saatlerce göz yaşı dökmüşüm, döküyorum, ve sırf bu yüzden beni hayatta en çok mutlu edebilecek kişileri görmezden gelmişim. yaptığım hatalar ve sorumsuzluklar bu kutucuğa sığmayacak kadar fazla. sonuç olarak yanlız kalacağım, kimseyi özlemiyeceğim çünkü kimsem olmayacak, dediğim gibi "bile bile lades".
selametle
kimseyi sevmemektir.
içerik bulunamadı.
her sevdiğinin yanında olması.. ütopya.
ne büyük eksiklik!...
yalnızlığın ilk belirtilerindendir. bazen hayat bunu gerektirir. çok üstünde durmaya gerek yok.
devamında, kimseyi aramamak gelir.
gelen telefonları açmamak, mesajlara cevap vermemek, ortalarda görünmemek falan falan.
Özgürlük duygusunu ateşleyen durumdur.
Herşey kişinin kendi anlamıyla var olmasıdır.
çok kral bi histir. gece yastığa başımı koyduğumda sadece gelecek hayali kuruyorum. ve bu hayalde sadece kariyer var iş var para var.
sağlıklı bir zihne sahip kişinin kendi kendini kandırması sonucu ortaya çıkan eylem biçimidir. hasta bir zihne sahip kişinin ise hayattan adım adım kopmasına neden olmaktadır. bunu hayat felsefesi haline getirmeye çalışan kişiler, hem ruhlarına hem de vicdanlarına sistematik bir şekilde işkence etmektedir. sürekli özlem edebiyatı yapıp hayatı çevresindekilere dar eden tipler ise bir başka başlığın konusudur.
suanda icinde bulundugum durumdur.
hatta az once ben bu yaziyi sana yazdim basligini actim kastim kendimi epey bi, yok!!! ne ofke ne kirginlik ne özlem.
hic duygum yok kimseye.. (e buraya da smiley koyamayacaksam!!!).
ozlem duyacagin kisilerden ayri kalmamaktan baska bir aciklamasi olmamasidir.
bunu sağlayabilen insan adam olur.
kendine yalan atmaktir.

kimseyi ozlememek diye bi sey olamaz.
illüzyondur.

Bir saat, bir dakika, bir saniye düşer aklına ve sen yine özlersin, Sonra hislerini bastırınca geçer, sadece yeniden hatırlayasıya kadar...

Ozlemeyen insan belki de kendine hatırlama fırsatı vermeyen insandır.

Kimseyi özlememek o halde geçmişi boşvermektir...

En güzeli. * (bkz: boşver)
sevdiğiklerinin bir gün iyi ya da kötü bir şekilde hayatından çıkacağını bilen kişidir. hayat bu, bazı kişiler vardır yaşamınıza dahil olur, asla onsuz-onlarsız yapamam dersiniz. yıllar geçer. geriye dönüp bakar, ''hayat işte.'' dersiniz. öğrenirsiniz '' ay yaşasın iyi ki tanıştık, canım arkadaşım-sevgilim'' vs. dememeyi. hayat işte...
seveni olmayan insan acik ve net.
su siralar en cok istedigim durumdur.

ozlem birilerine bir seylere bagliligi gosterir. ozlem sizin ozgurlugunuzu elinizden alir.

nereye gitseniz aklinizda ozlenen..

yazik oldu gencligime!
sanirim sevilmemenin bir sonucu olarak insanlari sevmedigi icin kiside olusan his. sevgi her zaman karsiliklidir. sevmeyen insan nasil ozlesin ki.
Sevmeyen sevilmemis kimselerin yaptigidir.
her şeyi hobi, her şeyi meşgale edinmekten geçer. şayet bir an yapacak bir şey bulamaz da boclarsan sıkıntı oluşur. özellikle de yatakta gözüne uyku girmediği dönemde olur. dikkat et, iyice uykun gelsin ondan sonra yat.
Bizde ata sporudur. Hadi eyv.
hastalık mı bilemediğim şey.
millet arayıp soruyor, özledik napıyon filan.
ben niye özlemiyom amk