bugün

bazı sabahlar sırf günaydın yazmak için uyanıyormuşum. gidince farkettim.
Özgüvenim daha iyi.

(bkz: vay be ben neymişim)
bazı sabahlar komple uyanmıyormuşum. takvime bakınca farkettim.
iki tane memem varmış.
Sadece kadınlarda olmuyormuş meğer, bizde de bulunuyormuş yani. Geçen duştan çıkarken farkettim. Ben de giyinip-soyunurken devamlı oralara ne takılıyor diye düşünüp kıyafetin etiketi diyordum bak, meğerse neymiş yani.
1 yıl öncesine göre daha zor şartlar altında olmama rağmen daha mutluyum.
Kendimi çok iyi kandırıyorum ve inatçıyım biraz, duymak istediğim şeyi duyana kadar ısrar ediyorum.
Saçım çook uzamış.
Valla 30 yıldır aynıyım amk. *
Benden bi halt olmaz.
temel reis ıspanak yiyor diye ıspanak yiyormuşum meğer.
dikkatimi dağıtmak, bir şeylere sinirlenmemek, üzülmemek için kendimi akademik mecburiyetlerime verdim vereli çaktırmadan ders çalışmayı sevmeye başlamışım lan.
Uzun süredir beynimi etkin kullanmamam. istesem dört nala koşacak da zor zapt ediyorum.
türk olarak hissetmemek. türk deyince akla gelenler işte savaşçı vurur kırar sert bir yapıya sahiptir. türk erkeği de dövüşçü, kızgın, gülmeye hep ciddi bir tip olarak bilinir. ben kavga etmekten, vurdu kırdı dan nefret eden, Gülen hatta espiri yapan bir insanım. o yüzden ben türk olarak hissetmiyorum.
Hayatın en güzel yıllarını ne kadar boş ve umursamaz harcadığımı farkettim. Keşke fatketmeseydim lan.

Bi tuhaf oldum şimdi.
insanlara karşı tahammülüm çok azalmış. şikayet eden hep kendine bekleyen ve söylenen insanlardan çok sıkıldım. Kullanmaya kullanmaya ingilizcem zayıflamış.
5 kişilik bir ekibin başındayım. Ama en küçük benim. Ekipte 3 tane emekli albay var ve benden bir şeyler öğrenip para kazanıyorlar.

Varmış bende bir potansiyel. Yıllarca beni beceriksizlikle suçlayanlar şaşkın.
30 yaşına merdiven dayadığım şu günlerde 7.5 senedir hayatımda kimsenin olmadığını, saçlarımın seyrekleştiğini, bel ağrımın artık kronik olduğunu, mental olarak genç gibi düşünememeye başladığımı farkediyorum.
is rutinine alışmak sosyal hayatın eskisi gibi olamaması nerede o Üniversite günleri.
inanılmaz bi sabır gelmiş üstüme.
hiç bir yere ait olmadığımı yeni farkettim.
cümlelerle anlatmayı sevmiyorum anahtar kelimeleri vereyim oyunlarla ilerleyelim.
çünkü anlatsam da anlaşılmayacak bari yorumlayın kendinize göre.

kafasındaymışım yeni fark ettim.
kendim.
ağzına sıçmışım hayatımın ama haberim yok. fazla dağılmışım ve dağıtmışım. hatta felakete sürükleniyormuşum bile diyebilirim.
neyse...
zararın neresinden dönersin kardır sözünün(yada atasözü) doğruluğunu test etmek üzere yola çıkmış bulunmaktayım.
ben şimdi bi bakayım, bana bi bok olmazsa sonra sizde bakarsınız.
kendime tahammül edemiyorum.
Yaşayan birine sor.
sandığımdan daha güçlü bir nefret duygum varmış.