bugün

Akıllı 10 yaşındaki kardeşimiz daha günahsızken öleyim de cennete gideyim bari ehehe deyip kendini vurmasın diyedir.
dinlerde intiharın suç sayılmasının sorgulanmasıdır. aslında bu konuda konuşulması gereken sorunsal kaderdir.
Şu dünyada despotÇa yaşayıp birilerine zulüm edenlerin halen yaşaması ve halen ecel onlara gelmemesi kader kader diyoruzda kader en başta yazıldı ise? Kendi öldürmek eylemi cehennemlik ise şayet o zaman en kötü insana eceli gelene dek katlanıcaz.
(bkz: fuck the system)
genelde Allahın verdiği canı kendisi aldığı için diye cevaplarlar bu suali lakin o zaman herhangi birisini öldüren kişi de müebbet cehenneme giderdi dostlar.

sebebi başıma gelen şeyi hiç kimse düzeltemez düşüncesine kapılıp canına kıymaktır yani Allahtan umut kesmektir. bu sebeple sonsuz cehennem öngörülmüştür.

ayrıca cinnet geçirerek, aklı başında olmadan yapılan işlerden kişi muaf tutulmuştur.
allahın verdiği canı sadece allah alır.
canımızın bizde emanet olduğunu düşününce sonucu gayet mantıklı olan herhangi bir sorunsal teşkil etmeyen durumdur.
Çünkü aklı başında müslüman bir kişi allahın verdiği canı alamaz. Dediğim gibi aklı başında olan kişi. Zihinsel engelliyse o zaten günahsızdır.
can Allah'tan kişiye emanet olarak verilmiştir. bir başkasını öldürmek ne kadar günahsa kendini öldürmek de aynı şekilde günahtır. ona verilen emanete sahip çıkmama durumundan kaynaklıdır. ayrıca kendini öldürmek büyük günahlardandır fakat sonsuza kadar cehennemde yanma sebebi değildir. sonsuz azap sadece iman etmeyenler için vardır.
(bkz: kendini ateşe atmak)
ahmet telli abimizin geldim işte şiirinde;

parasız yatılı hüzünlerden ne kalır geriye
biraz tamil, biraz türküz ayıptır söylemesi
intiharsa günah, külliyen yasak bilirsin
pısırık bir ihtilal gibi getirdim sana bunları

şeklinde değindiği konudur.

detaya gelirsek varolduğu düşünülen yaratıcıya "kuralları ben koyuyorum" diyerek eş zamanlı "posta koymak" anlamı taşıdığı için onun varlığıyla müjdelediği cennetten mahrum kalmaktır intihar etmek.

ama şimdi devreleri yakmanın zamanı geliyor;

insan nesli zaten rivayet o ki cennette başlıyor yaşam fantezisine ve orada sıkılıp kovduruyor kendisini. e şimdi kendimizi kovdurduğumuz yere tekrar gitmek için bu çaba niye ki? yani düşünüyorum hoca, dersten atmış hacı. hadi okulu kırıp da bilardoya kaçalım.

olmaz mı?