kendini tanıyamamak

criminal minds' ın bukalemun adlı bölümündeki, kadınları sonunda öldürmek için tavlamak amacıyla farklı kılıklara bürünen dolandırıcı seri katilin yaşadığı tecrübe.

Çok iyi tanırım.

düşündüğüm tüm o kötü hayallerden ve intikam planlarından sonra artık ben kimim diye düşünerek başıma gelendir.

O kadar kötü oldum ki bunu düşünecek şey bile olmadı.

Olur öyle. Bir ara hiç kimse kendisi hakkında tam olarak rasyonel düşünemez ve bu nedenle kendini tam olarak tanıyamaz gibi bir şey okumuştum. Hatta bunun deneyini mi ne yapmışlar. Deneyde olduğundan habersiz deneklerin hepsine daha bu sizin karakter analiziniz diye bir mektup vermişler. Daha sonra Deneklerin çoğunluğu bu tamamen beni anlatıyor gibi şeyler demiş. Ancak hepsine verilen mektup aslında aynı imiş.

insanların tanıdığı kadarını tanıyorum çünkü onu insanlara tanıtan benim.

Büyük olasılıkla ayrıca ne istediğini bilmemektir. Ne istemediğini de.

Bana kendini nasıl biri olarak tanımlarsın ya da kendini 2 3 kelimeyle anlat dendiğinde ayıktığım durum, aklıma hiçbir şey gelmiyor.

Daha korkuncu "kendini tanıdığını sanmak"tır.

Bir bocalamaktır.

Kendini gerçekten (mutlak anlamda) tanıyan kaç kişi var acaba!?..

özünde kötüdür aslında. insan kendine yabancı kalırsa herkes ona yabancı kalır , son derece psiko sosyal boktan bi durum bence.

daha hiç olmadı. Napıyorsam bilinçli yapıyorum. Bazen isteyerek de Tam bir pislik olabilirim..

olur arada öle şeyler, çokta şeyetmemek lazım.

çevremden aldığım yorumlarla kendim hakkında düşündüklerim tutmayınca şüpheye düştüğüm olay. ya olduğum gibi görünemiyorum ya da göründüğüm gibi olamıyorum.

Zaman zaman hissedilendir.

Farketmeden değişiyoruz, geçen zaman sinsi sinsi çalışmış oluyor ruhumuzda.

görsel

sinir anında bir zamanlar ben bende olmuyordum. tanımayı bırak kim olduğuma bir bakmıyordum.
nasıl delirdiysem bir gün çalıştıgım marketi arkadaşıma bırakıp beni sinirlendiren insana zarar vermek fikri ile 40 dk lık yol yurüyerek yanına ulaştım. hesaba katmadığım ise o 40 dk lık yolda sinirlerimin yatışacağı.hayır boşu boşuna onca yolu bi gaz gittim sonuç, affettim.

kişi kendini tanımadıkça bir çok mühim meseleyi kavrayamaz. en önemliside bir yaratıcıyı tanıyamaz.

aşk mu nolur söyle yerlerdeyim yerlerde.

Hayatım boyunca "ben olsam böyle yapardım, şöyle yapmazdım. Salağa bak zuhaha" diye yaşadım bir kafesin içinde. Ama bir şeyler yavaş yavaş gerçek olmaya başladıkça, yani artık 1. tekil şahsa doğru yol aldıkça işler değişiyor a dostlar. Artık kendinizin olduğunuzu sandığınız kişi olmadığını idrak ediyorsunuz.

Arada bana da oluyor daha sen kendini sevmiyorsun millet nasıl sevsin seni gibisinden. Böyle inişli çıkışlı oluyorum bazen bir mutlu bir mutsuz bir atarlı bir sakin, evde farklı okulda farklı. Ben de yoruluyorum ben kimim yahu diye soruyorum.

seven insan umutlu insandır. sevgisizse koca bir hiçtir. sevmeyi denemelidir. sevmelidir. severse yaşadığını fark eder.

benim o. başkalarını tanımayı bırak, kendi vereceğim tepkileri bile ayarlayamam ben. bu yüzden çoktur insan kaybetmişliğim. atıyorum, bir konuda yüzde seksen haksız olduğumu biliyorum, iyice düşündüm haksız olduğuma karar verdim, iş özür dileme boyutuna geçti, söyleyeceklerimi ayarladım geçtim sorun sahibi kişinin karşısına. bak yalan söylemiyorum, ağzımdan bir anda ne ayarladıysam onun tam tersi ya da tamamen alakasız yüzde yirmi haklılık payımın olduğu kelimeler çıkar. bok sürdürmem kendime ama en aptal, en gereksiz zamanlarda sürdürmem. diğer zamanlar da ya çok mülayim olurum yada gurunu sikerler derim. ama en lazım olduğu anda çıkarırım kalkanları sıçar batırırım durumun içine. geçen iyi sıçtım da allahtan toparlandı neyse. yani anlatmak istediğim ben kendimi tanıyamıyorken başkaları gibi diyemem ben sevdiceğimi nefes alışından bilirim, en yakın arkadaşımın kulağına su kaçtığını yüz metreden anlarım falan. 30uma yaklaştım ana babamı zor çözdüm ben, kendimle hala sorunlarım var, mesela en sevdiğim renk ne onu bile bilemem. sürekli değişir çünkü. bundandır ki istemem kimse de beni nefes alışımdan tanısın.gerek te yok zaten. yalnızlığa mahkumsanız, ya seve seve ya ske ske yalnız yaşayasaksınız. zorlamanın alemi yok.
başıktan da baya bağımsız olmuş ama olsun, dursun burda bu.

Ard arda 3 soruyu doğru çözünce yaşadığım hissiyat.

''kendi'' dediğimiz varlığın hiçlikle iç içe geçtiği gerçeğine temas etmektir. ben kimim ki kendimi tanıma yetkinliğine erişeyim? ya da ortada tanımlı bir ben mi var ben onu kabul edeyim? hiç işte.