kendini dünyaya ait biri gibi hissetmemek

Nedeni yok.

Nedenini bilmiyorum.

Ama çözümü de yok.

Onu da bulamıyorum.

Kendimi buraya ait hissetmiyorum. Zevk almıyorum hiçbir şeyden.

Düşününce daha da uzaklaştırıyor sanki.

Evet.

Edit:

Bu belirsizliğin ve hissizliğin insanlarda bıraktığı etkiyi görüyorum.

Evet insan kendinden bıkabiliyor.

Her şeyin başındayken.

Yaşadığın ve tanık olduğun olumsuzluklar ve insan kaynaklı kötülükler karsında hayattan soğumak.

usanmadan yaptığım bitmek bilmeyen hatalarımdan dolayı içime gark eden duygu.. artık yaptığım da yapmadığım da pişman ediyor, çünkü her şeyim yanlış.. kırdığım kalplerin haddi hesabı yok ve o kadar acizim ki hep beni sevenlerin ve bana zarar veremeyeceklerin, gücümün yettiği kişilerin kalbini kırıyorum.. bunlar hep benim bencilliğimden, ben-merkezciliğimden kaynaklanıyor. ben galiba ruhen rahatsızım. yaşamımdaki cansızları korumak adına yaşamımdaki canlıları üzdüm; bu korumacılık dünyayı bana yaşanmaz kılıyor. her şeyi kafama takıyorum; en ufak şeyleri bile kafamın içinde büyütüp kendi kendimi yiyorum. o kadar acizim ki karşımdakine zarar veremiyorsam kendime zarar veriyorum. kendimi bu dünyaya ait hissetmiyorum!..

(bkz: k-pax)

evet hissedemezsin.bir türlü işleyişe,sisteme alışamamışsındır.belkide her insan farklı bir beklentiyle düşünceyle doğuyor,benimde beklentimi karşılayamamış olabilir ya da benden beklentisini karşılayamamışdır.yavan kalmışımdır ona karşı, beni gereksiz görüyordur çünkü benden çok daha önemli o kadar insan var ki.önem sırasında altlarda kalmışımdır.benim ilgisini çekecek bir özelliğim yoktur.bu düzen o kadar düzenbaz,sahtekar,yapmacık,çirkin ruhlu,acımasız,tahammülsüz,aptal,gereksiz çok iyi,değişken ki bir türlü bir yerinden başlayıp halkayı oluşturamamışımdır ya da oluşturmak istememişimdir.ama senin suçun yok sen hep aynısın değişen insanlar değişen bu düzeni kuran bizleriz.şu an bu düzen içinde olmak istemiyorum,en azından en az seviyede olmaya çalışıyorum eğer ne zaman canım bu halkaya bu düzene girmeyi isterse o zaman geleceğim.derler ya burda kuralları sen değil ben koyuyorum.

Cok yasadigim durum. Farkli hissedersiniz ayi zamanda yalniz.

hayâllerin gerçek olacağı diğer dünyaya ait gibi hissetmekten kaynaklı olarak ortaya çıkan histir. diğer dünya için daha fazla çalışmayı zorunlu kılar.

sese ve söze dönüştüğünde, iyi ekmek yediren çakallık. iyiymiş bak bu.

Bazı kişiler bir çok insanın aptal olduğunu düşünür ve kendini toplumdan çeker. Ne kadar var olmaya çalışsa da yok olacaktır. Çırpınışları onu yükseltmeyecek, batıracaktır. Varım diyecektir sırf yok olmanın ne kadar boktan bir şey olduğunu gördüğü için ama bu kazanacağı anlamına gelmez.

iyi bir playlistle çözülebilecek durum.

görsel

Gözümden insanları sıradanlaştıran olgu. Kendimi tek güç tek bir beyin hissediyorum. Benden arda kalan tüm insanlarıda kölem. Ve tek bir fikrim var bunu insanlara kabul ettirmek. Bir paradoks içinde kayboluyorum. Hiç birşey anlamsız değil ama herşey anlamsız.

insana intiharı cazip gösteren histir. Bir defter al tüm düşüncelerini ister olduğu gibi ister bir karakter oluştur o yaşamış gibi yaz hem rahatlatıyor hem çok hoş hikayeler çıkıyor ve hiçde yapmacık olmuyor. Deneyin bence...

(bkz: ya hisset ya terket) *

"beni leyleklerin getirdiğine inanıyorum artık"felsefesini benimsemektir.

tanım: kendini dünyaya ait gibi hissetmemek böyle bi garip hisler duygular içinde olmak, çocukken ki o boşluk.

küçükken annem ve ablam dahilinde herkesin beni kandırdığını zannederdim ne bilim öyle bi his işte neyse ki bunu tek düşünen ben değilmişim bence biz burdan böyle tüyelim dünya gibi bissürü milyon gezegen varmış gidelim yerleşelim arkadaş istanbulu da alıp gidelim.

lanet olsun tek ben değilmişim.

kimse tarafından anlaşılamamanın getireceği bir histir zannımca.

Çılgın mı doğmuştum, yoksa fazla mı akıllıydım bilmiyorum; benim dünyam yeryüzüne uygun değildi! Düş dünyasından çıkıp gerçeklerle karşılaşınca tedirgin oluyordum. Toplumun dışında, siyasetin dışında, sporun dışında, kilisenin dışındaydım. O günlerde, eğer öyle bir deyim bulunsaydı, "her şeyin dışındaki" denebilirdi bana.

*

felsefe ile iç içe olmuş hatta içi dışı felsefe olmuş insan halidir.

(bkz: zuzaylı olmak için bir taraflarını yırtan kaderci insan tipi)

hacı memleket neresi sorusuna başa bi galaksi şeklinde yanıt verebilecek kişinin hissettiği veya hissedemediği duygudur

(bkz: ne içindeyim zamanın; ne de büsbütün dışında, yekpare geniş bir anın parçalanmaz akışında...) *

(bkz: bir uzaylının dramı)

aynı zamanda şizofreninin de emosyonel belirtilerinden olabiliyor. çok dikkatli olmak lazım böyle bişey hissederken. en güzeli hissetmemek. insan hislerine gem vurmalı biraz canım.