bugün

yalnızken olusan duygudur, insanların riyakarlıgı, dunya uzerindeki butun yalanlar, hırslar, cirkinlikler hatırlandıkca, "hayır ben buraya ait degilim" demektir, sebep kişinin belki saflıgı, belki huzur istemesi, belki de bir şeylerin dogru gitmedigini düşünmesidir, bunu hissetmek kendiyle alakalı degildir, kapitalizmin yarattıgı insan olamamıştır bir turlu, sadece gerekli seyler onda oturmamıştır, olması gereken olamamıştır...
zırt pırt depresyona giran insan çığlığıdır.sanki daha önce başka bir gezegende yaşamışta dünya içlerinden en kötüsüymüş gibi bir serzenişte bulunan kişidir.
2 nedeni vardır:
1: kişi gerçekten de bu dünyaya ait değildir.
2: bu dünya kişiye ait değildir.
(bkz: mustafa topaloglu)
içindeki superman i öldürmemektir.
günümüzde adı savaş olan şeylerin çıkma nedenlerinin basitliğini görünce, bir kısım insanın duyacağı histir.
depresyon belirtisi olabilir. dikkat edilmesi gereken durumdur.
aynı zamanda şizofreninin de emosyonel belirtilerinden olabiliyor. çok dikkatli olmak lazım böyle bişey hissederken. en güzeli hissetmemek. insan hislerine gem vurmalı biraz canım.
(bkz: bir uzaylının dramı)
(bkz: ne içindeyim zamanın; ne de büsbütün dışında, yekpare geniş bir anın parçalanmaz akışında...) *
hacı memleket neresi sorusuna başa bi galaksi şeklinde yanıt verebilecek kişinin hissettiği veya hissedemediği duygudur
(bkz: zuzaylı olmak için bir taraflarını yırtan kaderci insan tipi)
felsefe ile iç içe olmuş hatta içi dışı felsefe olmuş insan halidir.
Çılgın mı doğmuştum, yoksa fazla mı akıllıydım bilmiyorum; benim dünyam yeryüzüne uygun değildi! Düş dünyasından çıkıp gerçeklerle karşılaşınca tedirgin oluyordum. Toplumun dışında, siyasetin dışında, sporun dışında, kilisenin dışındaydım. O günlerde, eğer öyle bir deyim bulunsaydı, "her şeyin dışındaki" denebilirdi bana.

*
kimse tarafından anlaşılamamanın getireceği bir histir zannımca.
lanet olsun tek ben değilmişim.
tanım: kendini dünyaya ait gibi hissetmemek böyle bi garip hisler duygular içinde olmak, çocukken ki o boşluk.

küçükken annem ve ablam dahilinde herkesin beni kandırdığını zannederdim ne bilim öyle bi his işte neyse ki bunu tek düşünen ben değilmişim bence biz burdan böyle tüyelim dünya gibi bissürü milyon gezegen varmış gidelim yerleşelim arkadaş istanbulu da alıp gidelim.
"beni leyleklerin getirdiğine inanıyorum artık"felsefesini benimsemektir.
(bkz: ya hisset ya terket) *
insana intiharı cazip gösteren histir. Bir defter al tüm düşüncelerini ister olduğu gibi ister bir karakter oluştur o yaşamış gibi yaz hem rahatlatıyor hem çok hoş hikayeler çıkıyor ve hiçde yapmacık olmuyor. Deneyin bence...
Gözümden insanları sıradanlaştıran olgu. Kendimi tek güç tek bir beyin hissediyorum. Benden arda kalan tüm insanlarıda kölem. Ve tek bir fikrim var bunu insanlara kabul ettirmek. Bir paradoks içinde kayboluyorum. Hiç birşey anlamsız değil ama herşey anlamsız.
görsel
iyi bir playlistle çözülebilecek durum.
Bazı kişiler bir çok insanın aptal olduğunu düşünür ve kendini toplumdan çeker. Ne kadar var olmaya çalışsa da yok olacaktır. Çırpınışları onu yükseltmeyecek, batıracaktır. Varım diyecektir sırf yok olmanın ne kadar boktan bir şey olduğunu gördüğü için ama bu kazanacağı anlamına gelmez.
sese ve söze dönüştüğünde, iyi ekmek yediren çakallık. iyiymiş bak bu.