kendi tanrısını kabul ettirmeye çalışan insan

kendi egoları mı yüksektir, yoksa inandıkları tanrının mı araştırma yapılması gerekenler. adam selamün aleyküm diyince cevap vermeyenleri anlamıyor, "aaa allahın selamını veriyorum adama halbuki" diyor. "lütfediyor" kendince. abicim yapın alışverişinizi aranızda, selamını da ışığını da. herif diyor ki "olmayan selamdır o, kendi selamını ver". yok. pardon ya, saygı gösterecektik, adamın saygıdan anladığı onun tanrısını "kabul etmek".

(bkz: benim tanrım senin tanrını döver)
(bkz: hamdullah suphi tanrıöver)

iyi niyetli olabilir. her ne kadar din-inanç özgürlüğünden bahsedilse de..semavi dinlerini ele alacak olursak, bu dinlerde cehennem ve cennet gibi iki nihai yere varılacağını görüp; inanan biri olarak inanmayan birisinin ödülden nasiplenip, cezadan sakınmasını sağlamaya çalışmak..nasıl desem ki iyi niyet değil midir? çıkmaz bir iştir. inanan biri olarak, hem allah'ın işine karışmaktan çekinirsin. hem de sualsizce inandığın dinin dışındaki kimsenin cezalandırılacağını düşünüp, onun için üzülürsün. hak, hukuk, adalet yazılmış. suç var, ceza var. insan doğası..kimilerince yanlış anlaşılmış, ve öyle devam ediyor..