bugün

''ben de insanım, ben de özeniyorum'' demenin bir başka yolu.
''ulan küçüklüğümden beri televizyon izliyor, gazetelerin en azından resimlerine bakıyorum. hani derler ya ''al birazcık, çükün düşer'' diye, işte öyle. millet birileri için çıldırıyor. o sahnedeyken iç çamaşırlarını sahneye fırlatıyorlar falan. e bunları biz de görüp imreniyoruz tabii. acaba ömrüm boyunca kaç kişi bana iç çamaşırını fırlatır?
sadece görmekle elimize bir şey de geçmiyor. halbuki benim de sesim güzel, yani o kadar olmasa da piyasadakileri de görüyoruz. neden ben bir yolunu bulup kitleleri peşimden sürüklemiyorum?''
diye düşünüp bakarsın ki kimsenin seni salladığı falan yok ''aman değerden ne anlarsınız ki sizi cahiller'' diyerek bu yola başvurursun.
bu işler internetten oluyorsa en kralından bir pentiyumun, bir eydieselin var. bir site kurmak ne kadar zor olabilir? şuh bakışlı iki üç fotoğrafını da yapıştırdınmıydı, sorarım; kim tutar seni?
baktın ki site kuramıyorsun ya da kurduğun sitenin reklama ihtiyacı var. e bunca arkadaşımın arkadaşı arkadaşımdır sitesi boşuna mı var? hemen basit bir üyelikle başlarsın. bir iki linkle de bitirebileceğin olayı, o sitede bir fan club kurarak geliştirirsin.
önce sen kendine hayransın çünkü. bir boku beğenmeyen sen, kendine bayılıyorsun.
aman boşver zaten, özenti olduğunu kabul etsen ne olur! zaten yoksa nasıl açıklanır ki kendi adına fan club kurmak?
yonja'na kurban. emin ol ilk üyen ben olacağım, ben de tapıyorum sana. ulusun, yücesin, süpersin...
megolomalligin son noktasi.