bugün

kendini hiçe saymışlıkla kendini unutmakla eştir.
(bkz: yaşamanın bir manasının olmamaması)
Her sene unuttuğum ve unutmak istediğim günlerden biridir...
(bkz: yalnızlığın anlaşıldığı anlar) sanırım bunun ötesi olmaz.
hiç yapmadığım şeydir.unutsam keşke.
fazlasıyla kafası meşgul olmakla alakalıdır.*
kendine değer vermek
kendi doğum gününü kutlayamamakla sonuçlanır.
Mümkün değil unutmam. Nasıl unutayım kendi doğum günümü yahu?
her seneki mevzu. zaten arayanim soranim da yok. iki uc ki$i facebook'a yazar o kadar. ona da girmesem aklima dahi gelmez.
kimliğe bakıp hatırlanası durumdur.
yoktur böyle birşey.bu diyenlere de inanmıyorum ben, umursamaz triplerin eseridir bu eylem.
geçen sene başıma gelen olay telefonum da kapalıydı.nasıl olur ya demeyin eğer ayın kaçı olduğunu şaşıran bir insansanız çok doğal.harbi sürpriz oluyo.
formalitelerden öteye gidemeyecek bir iki facebook mesajı, bir iki sms ve bir kaç aramadan başka özel bir anlam ihtiva etmediğinden ve kişinin kendini önemsememesinden kaynaklanan durumdur.

napayım sözlük doğduğum günü... ailemde bile jeton öğlen saatlerinde, aramamın ardından düştükten sonra...
(bkz: yalnızlığın dibine vurmak)
(bkz: vay arkadaş)
anca tatilde olduğu gibi o günün ne olduğunu bilmemek gibi bir durum olacak, ki ben yaz tatilinde günleri hafta içi ve hafta sonundan öteye ayıramayanlardanım, ayın kaçı bilemeyecek kadar rahat olacaksın fark etmeyeceksin bile tabi onun için de yaz aylarından birinde doğmuş olmak gerek.
ha, bir de bunun aksine doğum gününden sonraki gün gelecek doğum günü için gün saymaya başlayanlar da vardır.
enteresan bi duygu olsa gerek kendi doğum gününü unutmak. ben unutmayı geçtim, çevreme hatırlatan da benim.
yalnız olduğunuz zamanlarda bilinçaltının size verdiği bir hediyedir.
en fazla 15 dakika sürecek bir etkinliktir, sonra hemen akla gelir zaten doğumgünü.
sağlık problemleri olmadığı sürece hiçbir insanın unutmayacağı gündür. unuttum diyen de yalan söylüyordur, ilgi bekliyordur. okşayınız.
benim bu unutkan adam.
gerçi bizim doğum günü kutlamak gibi bir derdimiz olmadı hiç bir zaman.
ilk doğum günüm üç yıl önce myo'da kutlandı. ben yine doğum günümden habersiz bir şekilde 101 atıyorum.oyun devam ederken bir lavabo arası verelim dediler. neyse ortam benden hariç bulunan beş kişi odadan çıktı. sonra elektrik kesildi. ben halan köfteyi çakmadım. bilmiyorum ki benim doğum günüm olduğunu. neyse odaya dalan kızlı erkekli bir grup iyi ki doğdun diye böğürüyor. ben afalladım tabi. sonra olaylar gelişir.
-kanka doğum günün kutlu olsun
-benim mi?
- olm bugün senin doğum günün değil mi
-hmm evet hakkatten benim doğum günüm
-keriz ya
-herifin doğum gününden haberi yok
-aşkuum doom günün kutlu olsun
ben hala şaşkınım tabi. görmedik böyle şeyler.
-aşgumm bu da hediyen
-benim mi mujuksss
-evet aşkımm
-kardeşim bu da hediyen
-benim mi
-bsg ya.
-kanka bu da hediyen
-benim mi
-he amk senin
-lan olm bu telefon lan.
-kanka 1100'dan kurtul artık.
-sağol kanka benim mi
-saldırınnnn
yoğun sınav temposuna kaptırıp unutmuştum bir gün daha doğrusu unuttuğumu bi kaç gün sonra fark ettim ama sonra baya bi depresyona girmeme de sebeb olmuştu ulan .mk kimse hatırlamazmı ya şu forum sitelerinden ve bankalardan başka çok üzülmüştüm sözlük .
son üç senedir başıma gelendir. ama şunu farkettim yalnız yapayalnız asosyal bir insan için degişmiyor hani ben hatırlamam belki annem hatırlar.onun dışında face twitter falan kullanmadığım için kimse aramaz. sonuç olarak çok kötü be. yalnızlık çok iğrenç.
kafa sağlığım yerinde olduğu sürece asla gerçekleşmeyecek olan eylem.