kediyi sigarayla yakmak

enteresan bir deneyim olduğu kesindir. lakin kediler yiyeceklerini koklamadan yemezler. burunlarında bulunan tat alma duyuları bir yiyeceği koklayarak tadına vakıf olmalarını sağlar. gelgelelim bu tip donanımlarına rağmen biliyoruz ki kediler sakardır. uzun süredir tonla kedi beslediğimden tecrübe ile sabittir ki bu olay doğru olabilir.
kediciğe geçmiş olsun demek lazım.

kediyi benzinle yakmaktan daha iyidir..

(bkz: bunlara sado mazo diyolar sabri bey)

satanistçe bir tutumdur.

bilinçli gelişen bir durum değildir.
dün gece 'son bir sigara içeyim de öyle yatayım' diye düşünmenin akabinde balkona gittim. o gece fazla sigara içmenin de vermiş olduğu nikotine doygunluk kendini gösterdi ve sigaradan 3,5 fırt aldıktan sonra atmaya karar verdim. sokak hafif rampa olunca ve sigara da bütüne yakın olunca üstüne de yer çekimi kanunu eklenince sigara rampadan aşağı yuvarlanmaya başladı.
iş te tam o sırada park halinde bulunan bir aracın altından gecenin karanlığında ok gibi fırlayan bir kedi sigaraya atıldı. hayvan bu elbet o da karnının açlığından olsa gerek iç güdüsel olarak sigaraya patisiyle bastırdı. o anda tanımlayamadığım bir sesle geriye doğru sıçrayarak başka bir aracın altına hızla girdi.

ilk etapta 'vay a.q. gece gece yaktık kediyi' diye üzülürken, ikinci etaba geçtiğimde farklı düşünceler sardı beynimi.
belki de kedinın yanan sigaranın peşinden koşmasının sebebi başkaydı..
koştu patisiyle bastı ve söndürdü. o sırada cıkardığı sesler muhtemelen bana küfürdü ' ibne attı sigarayı söndürmeden, biyerleri yakacak pezevenk, içmeyin diyorum şunu' olabilirdi de. sonra kafayı yiyorum heralde diyerekten sessizce yatağıma gittim.

velhasılı kelam dışarıya yanan sigara atmayın. sigara size olduğu kadar herşeye, herkese zarar. * *