kaybettiğini anlamak

şu anda yaşadığım his.
ben kendine bile çok iyi davranabilen bi insan değilim.doğru kelimeleri bulmakta zorlanırken,kurduğum yanlış cümlelerin hesabını vermek canımı çok yakıyor.henüz hazır değilim bunu kabullenmeye ama hazır olmadığım bi acıyı çekerken,bi adım ötede ödemem gereken bedeller var. ilerlemesin zaman nolur...

bana ilaç olmuyor işte.

çok alıştığım bir duygu.aksini yaşamak nasıl hissettirir çok merak ediyorum.

eğer bir hatun sana artık ile başlayan bir cümle kuruyorsa, onu kaybettiğini anlamalısın.

aslında hiç kazanmadığını yeni anlamak.

bakışmalar, planlanan fakat tesadüf gibi gösterilen olaylar, yazılar.. tamam dedim o da benden hoşlanıyor. bekliyorum artık. tanışmak isteyenleri, ilgilenen herkesi geri çeviriyorum. gözüm bir şey görmüyor. yakışıklıymış, uzun boyluymuş, zenginmiş , şu, bu, hiçbir şey umurum da değil. zaman geçiyor artık gerçek bir tesadüfün olmasını bekliyorum. fakat hep engellerle karşılaşıyorum. sınav haftasında çıkış saatlerimiz farklı, göremiyorum. araya tatil giriyor göremiyorum. 2. dönem oluyor ders programları değişmiş. sanki bize inat yapmışlar. bir gün bile aynı saat yok birlikte çıktığımız. küçücük kampüste karşılaşamıyoruz. aylar geçiyor böyle. ama ben hala aynı sevgiyle bekliyorum. ya o unuttuysa, ya benim gibi sevmediyse diyorum. inancım azalıyor. olayların ortada kalmasından nefret ediyorum. o yüzden ya benimle alakalı bir şey olmasını yada başka bır kızın olması için dua ediyorum. çünkü kendimi biliyorum. o başkasıyla olursa hemen aklımdan çıkartabilirdim. yavaş yavaş da kalbimden. 5 ay geçiyor aradan. öğreniyorum bi kızla tanışmış ve beraberlermiş. kendimi bildiğim gibi olmuyor çıkartamıyorum aklımdan. hala bu kadar tesadüf olur mu diyorum. ve o başkasını severken ben hala onu seviyorum.

kazanamadığını, birşeyleri yitirmiş olduğunu anlamaktır. eğer derin bir acı hissi uyandıracak ise malesef bir kaç gün bu böyle devam eder. yapılacak en iyi şey teslim olmak ve güzel zamanlar, güzel müzikler, güzel yemekler, güzel işler yapmaya çalışmaktır.

iş eğitimi dersimiz vardı. beyaz dikdörtgen klasörlerimizi hazırlayıp gittiğimiz ders. ödevi yapmadım, öğretmen şimdi ne diyecek, nasıl atlatacağım ben bunu diye düşünürken heyy yavrum heyyy... aradan o kadar fazla zaman geçmiş ki.

sıkıntı yok.

kaybetmek yoktur kaybettiğini sanmak vardır. çünkü her kaybettiğini sandığın zaten senin olmamıştır. kaybetmediklerinden cebinde tek kalan umutsa ve hala umudun varsa o zaman asla kaybetme şansın yoktur.

sana gelip de başkasından hoşlanmaya başladım diyip bunu gayet arkadaşınmış havasında anlattığında anlarsın yenildiğini..

(bkz: önce reddedip sonra köpek gibi yalvarmak)

nefretin bağımlılığını hissedince kaybettiğini anlarsın.