kavga gürültülü bir ailede yetişen çocuk

anne-babası, abi-ablası sürekli kavga eden ve bu durumdan mağdur olan o sessiz çocuk zamanla yuva kurmayı reddeder, aileden ve akrabalardan uzaklaşır kendine yalnız bir yaşayış seçer. zoraki yuva kursa da uzun sürmez.

ruh sağlığı kendisine emanettir . çevresindekiler onun sağlığını kemirip tüketmeye çalışırlar çünkü.

Bide ilk entrynin tam karşıtı insan olma ihtimali vardır ki bu ihtimal daha da fazladır. Yani bir doktor/avukat/pilot bile olsa kabalıktan taviz vermez, saçma sapan şeyler yüzünden insanlarla tartışır, kendisiyle aynı düşünmeyen herkese sövüp sayar, bulunduğu makamı büyük bir toplumsal statü olarak görür ve egosundan odasına girilmez.

Biraz sorunlu olurlar, huzursuzluğa tahammül gösteremezler.

ileriki hayatında mutsuz olmaya mahkum olan çocuktur.

benim gibi sorunlu olur.

tabii ki psikolojik sorunlar yaşayabilir yaşadığı olayların etkisinden çıkamayabilir, belki çok kavgacı belki çok uysal anlayışlı bir çocuk olabilir. bu olaylardan ne kadar ders çıkartabildiğini gösterir. ailesi kavga gürültü yapıyorsa bir çocuğun ileriki hayatında daha dikkatli olması gerekir. kimi çocuklar ailelerinin bu tür davranışlarına karşılık olarak kendini daha çok dizginliyor. insanlara, hayata, çiçeğe, böceğe daha çok önem veriyor ve daha hassas bir çocuk oluyor. yani şimdi sevgili yazarlar çocuk kavga gürültü içinde büyüdü diye kavgacı serseri bir çocuk mu olması gerekiyor? tabii ki hayır.