bugün

küçük bir çocukken hayatta başka bir amacınız yok gibi yaptığınız eylemdir.
umut sarıkaya sağolsun hatırlatmıştır biraz önce.
çocukken yaptığım hobimdir.
tırmanılan yerin kapı aralığı olduğunu bildirir.
(bkz: yaklaşın tanım yaptım)
eğer tombulluk varsa yarısına kadar çıkamayıp, ayaklarınızı yere bastıran çocukluk afacanlığı.
(bkz: örümcek adamın oğlu)
velet işi.
(bkz: bir çocuğun muhakkak yaşaması gereken tecrübeler)
(bkz: güç gösterisi)
hepimizin küçükken yapmaya çalıştığı, kimimizin beceremediği eylem. spider manden mi etkileniyorduk bilemiyorum artık.
çocukluk jimnastiğim.
100 kilo olan ev arkadaşımın geçen gece yapmaya çalıştığı ve başararak bizi hayrete düşürdüğü çocukluktan kalma eğlence.
çıplak ayakla yapılan, annelerin yüreğine indiren çocukluk bişeyi.
görsel
inmek için babanın omzunu yada sırtını kullandırmak zorunda bırakan yaramaz çocuk eğlencesi.
herkesin çocukluğunda en azından bir kere denemiş olduğu eylemdir.
benim içinse sürekli 'in oradan, düşüp kafanı gözünü yaracaksın gece gece! bak yine çıkmış oraya ya! ben kime diyorum! bak getirtme beni oraya!' gibi konuşmalara neden olan eylemdir.
çocukluğumun baş amacı. düşersem kafamı gözümü kırmayayım diye her tarafa yastık döşerdim. çocukken bile mantıklı biriymişim. madem o kadar mantıklıydım niye oraya çıkmaya çalışıyordum onu bilemem, ama çocukken de mantık bir yere kadar herhalde.
çocukken yapmaktan fevkalade haz duyulan eylem.
Herkesin en az bir kez denediği çocukluk aktivitesi. babaannemin evinin kapıları bu iş için biçilmiş kaftandı. geniş ve yağlı boya ile boyanmış kapı kasası sayesinde zirveye çıkmak çok kolaydı. çorapları fırlattığımız gibi kardeşlerimle en tepeye kim çıkacak yarışması yapar, tepeden babamızın ve amcamızın omuzlarına atlardık.
güncel Önemli Başlıklar