kapitalizme ağlamak

her şey o anda başladı işte.

kadının bana gülümsemesiyle... birisi size gülümsedi mi hayatınızın o anda iyi olduğunu düşünürsünüz öyle değil mi? ben düşünemedim ama. çünkü elinde tuttuğu çizme 650 tl likti. "neden gülümsüyorsun be kadın?" dedim. demedim sananlar yanılıyorlar, dedim. "size çok yakıştı" dedi. diğer tekini de uzattı. "hayır! yakışmadı! burnu çok kalkık bunun!" dedim. asabiydim ve fazlasıyla belli ediyordum. hemen annemin kolundan tutup çıkardım oradan. iyi akşamlar bile demedim. teşekkür bile etmedim.

-neden çekiştiriyorsun kızım? noldu?
-anne görmedin mi resmen alamayız diye dalga geçti!
-...
-alsak bile almamalıyız anne. çok pahalı! ayağımda 1000 tl ye yakın ponponlu şeylerle dolaşmak istememeliyim. böyle olmamalı!

nefret ediyordum pahalı olan her şeyden. concon karılardan da nefret ediyordum. eğer bir şey mantıksızsa mantıksızdır. sıradan bir çizmeye sırf ismi var diye 650 tl vermek öküzlüktür. parayı pohpohlamaktır. maliyeti 50 lira bile değilken, birilerini zengin etmeye kalkışmaktır. sonra da s.kilmeye razı olmaktır. gelecek sene 750 lira vermektir. senelerce kredi kartı borcu ödemektir. zengin kocaların neslinin tükenmesidir 650 tl lik bir çizme.

kısaca bir hesap yaptım. 4 çizme alınır. 4 güzel insan kışın ayakcıklarını koruyabilir soğuktan.

suç alanlarda ya da parası olanlarda değildi aslında.
neden güzel ülkemde bu kadar uçurumlar vardı insanlar arasında?
artık kaldıramıyordum bunu ve arsızca ağladım telefonda...

-ühühüüüüü.
-ağlama bebeğim alırız sana çizme..
-ben almadığıma ağlamıyoruğğğmm!!!
-peki neye ağlıyorsun bitanem?
-aaaaağğ! üüüüü!
-sen kapitalizme ağlıyorsun...
-hıgk!

Kaptalizmin bir sistem değil sorun olduğunun farkına varabilmek.