bugün

öğrenci iken bana epey uzak gelen bu laf, çalışmaya başlayınca anlam kazandı gerçekten. okuyorsun, takılmaca, muhabbet falan ama akşam gene arayıp soracak birilerini buluyordu insan. şimdilerde akşam oluyor yatıyorsun sabah iş veya tam tersi, bir hafta önce beni arayan sınıf arkadaşımı aramak için bir türlü zaman bulamadım gitti. bunu yazıyorken bile düşünüyorum ama masa başından kalkınca beni bekleyen bir sürü iş var. yaptığım ayıp mıdır değil midir bilemem ama hakikaten insan aramıyor, zamanım yok diye belki bahane belki gerçek diyor ama aramıyor. kusura bakma arkadaş..
(bkz: bahane)