işsiz baba çocuğu olmak

bu öyle bir şeydir ki yaşamayan bilmez hatta anlayamaz. işsizliği 25 senedir sürüyorsada bir babanın inanın o evde huzur yoktur.
evde bir tek anne çalışır. çocuklarına bakar üstelik bıkmadan kocasına da bakar. bu kadın elleri ayakları öpülesi bir insandır. üstelik fabrikada çalışır. gecesi gündüzü yoktur. kocası evde uyurken gece çalışmaya gider kocaman makinelerin arasına. böyle bir hayat. böyle bir çile. kocası evde durup iş yok diye yakınır bütün gün. hazıra bekler önüne yemeği ve yatıp gün boyunca televizyon izler. kimseyede laf söyletmez kendine. üstelik annesin de getirir ona da baktırır. çocukalr artık babasını sevmeyeye başlar. görürler çünkü anneye yaşatığı ızdırabı.
ve gün olur bu aileden gelen çocukalr büyürler. çok okurlar. çalışırlar.
kendilerine eş seçmeye kalktıklarında o kadar korkak ve ürkek davranırlar ki. babası gibi işsiz biri olmasın diye. bir mesleği olsun diye duğa ederler. içleri gider işsiz bir koca bulurum diye. çoğu zamanda eleştirirler karşındakini daha iyi olsun diye. tabi karşı taraf bunu anlayamaz. beni yargılıyor beni iğneliyor gözüyle bakar bu kızlara. ama onların içleri öyle bir yanmış ki işsizlikten korkar olmuşlar başarız erkeklerden.

bu bir zincir işsizlik - parasızlık - huzursuzluk - ve sonunda yanlış biriyle boşuna harcanan mutsuz bir hayat.