işe yaramazlık hissi

altında yatan, kendine ünvan yakıştırmanın gereksizliği fikriyle zamanla ortaya çıkandır. modern insanın tek başına ismiyle anılmaktan aciz kaldığı gerçeğinin aynadaki halidir.

"ve yaşlandığını somutlaştırdı o, pek değerli hayvan. hayvan diyorsak da öyle hakaret içermezdi nüktelerimiz. haklıca bir soru peydahlandı; siz kimsiniz? haklı olduğu kadar da gereksizdi, bariz ortadaydı gerçek; nesli tükenmek üzere olan insanoğlu. biz az kalmıştık, her yerde az bulunurduk şimdi ise nadiren. kadının hunharca ezilmesinden yana değildik, bunu yıllarca endişeyle izlemek zorunda kaldık. önce kadının baskıyla sindirilişine ve sonra da kadının tırnaklarının parlak bir zırh oluşuna şahit olduk. fikri reddeden insanlar arzuları yüzünden değişmek zorunda kalıyorlardı, nesil tehlikedeydi. vahşilik önce güçten sonra da paradan daha etkin bir çözüm yoluydu, hiç denenmemiş bir yol. aynen bir köpek tarafından sıkıştırılan kedinin tüylü parmakları arasından doğan pençeleri gibiydi olay. gün geçtikçe kadın yeni eğlence aracının tadını almaya ve bundan sıkılmaya başladı. ortaya bir söz atıltı; her güç kendine denk bir güç arar. kadın göbeği deldi, ondan tatlı yaptı; kasıkları yırttı, ona hayranlıkla baktı; sırta şeytan geçidi yükledi ve kontrol edilemez bir tutkunun kendisi haline geldi. izlemenin son teknoloji harikası tanrıçalar yaratmaya başladı. medeniyetin simgesi haline gelen cennet meyveleri düşüncesizce tüketiliyordu ve bu yüzden anılar maddeye dönüştü; belki koklanamıyordu ama görmesi pek bir mümkün."

Günümüz insanlarında artık sık görülen bir his.

Telefon, internet kullanımı yüzünden sürekli irtibat halinde olan ve sürekli paylaşım gören insan, kendisi ile ilgili bir şey göremez olduğunda ve ilgisiz kaldığında böyle düşünmeye başlar.

Bir kere uyuyup sonra uyandığında telefonunda tek bir bildirim ışığı görmeyen kişide, bir an sonra üzüntü oluşması bu durumla alakalıdır.

Bu hissin sık oluşması, kişiyi depresyona sürükler. intihara kadar götürebilir.