bugün

sanırım o da artık düşünmekten, hayal kurmaktan, konuşup tartismaktan, çıkmaza düşmekten yorulmuş olacak ki en yoğun çalıştığı evre olan uyku öncesi düşünme evresinde bağıra çağıra şarkı söylemeye başladı bugün. Aslında şaşırmadım, kızacak gibi oldum su koyvermesine ama baktım çok güzel söylüyor, ben de su koyverdin tabiatima ihanet ederek. kendimi müziğe bıraktım. Aslında gayet güzel gidiyodu, uykuya dalmak üzereydim, hem de hiç düşünmeden ve adet haline getirdiğim hayallerimi kurmadan fakat birden kulaklarım bir yanılsama içine girdi bi anlık. Müzik sesi dışardan mı geliyordu ne? uzakta biri mırıldandıyordu sanki şarkıyı. Gözlerimi açtım. Etrafıma baktım, o sıra müziğin sesi sustu. Beni uyuttuktan sonra içimdeki şeyin başka yerlere gitmesini istemiyorum sozluk. Benle kalsın. Uyumam yoksa, uyur gibi yaparım ki çok iyi yaparım.

aslında baktığın zaman içimdeki sesin sahibinin geceleri ben uyuduktan sonra beni terk edip gitmesi o kadar da kötü olmayabilir. Düşünsene beni uyutup sıkıcı bedenimden çıkıp milyonlarca insana konser vermeye gidiyormuş. Ehehe fena hayal degil. hem vandalların asil ve dindar kralicesi aynı zamanda fahişelerin de kraliçesiydi. Belki benim içimdeki ses de fahişedir? gir len içeri, yok sana dışarı çıkmak şrfsz.

Yeşilçam iliklerime işlemiş sözlük. Hayal bile kurdurtmuyor.