bugün

Hep düşündügüm bir konudur ve önemli bir konudur. Bu konuda oldukça başarısız görüyorum bizi, cogu insanı. Dostluk hayatta herkesin istedigi yegane şey, bu yüzden ben inanırım ki insan ne kadar topraktansa da iyi bir dost hemen herkesin istedigi bir şey. Peki ne yapıyoruz da çoğumuzun etrafında dost yok ve biz öyle bir hale gelmişiz ki artık bundan yakınmıyoruz bile?
Çok mu aileciyiz? Türk insanı bu yapıyla bu kadar yalnız olmayı nasıl başarıyor? Ya da nedir bu iyiliksever görünüp aslında kötülük namına dahi iyilik yapamama zayıflığı? Dökülün bence.