istanbul da yaşayıp osmanlı devletini sevmemek

bugün bize akılları sıra samimiyet dersi verenlerin en büyük samimiyetsizliğidir.

neymiş biz masadan oturup yazıyorsak ülkenin kurucusuna borçluymuşuz ve biz bunu bilmiyormuşuz.

biz bunu biliyoruz. bu ülkey kime borçlu olduğumuzu da biliyoruz saygımızıda duyuyoruz.

ama siz bu ülkenin kurucu değerlerine dinamitlerine gram saygı duymuyorsunuz.

istanbul da yaşıyorn hiç şüphesiz osmanlıyı bebnimseyeceksin.

yok eğer benimsemiyorsan o samimyetsiz halinizle samimiyet dersi vedrmeyeceksiniz.

biz samimiyetimizin zekatını versek sizin gibi samimiyetsizlerin tamamı samimiyet denen o yüce duygudan nasiplenir.

istanbul da yaşayıp bizans ı sevmemek gibi bir şeydir.

ne alaka demeyin en az osmanlıyı sevmek kadar alakalıdır.

hoş osmanlıyı severim ama bokunu da çıkarmamak lazım.

osmanlıyı severim ama yok olmuş bir devlet olduğunu da unutmam

astık kestik aldık gaza getirmelerini aşıp 16 yy sonrası osmanlı sürecisini de incelemek lazım.

bir de ben türgişler'i daha çok seviyorum.

kendini beğenmişliktir.

osmanlıyı severim aam hatalarınıda söylerim. krallık kuran da yoktur. krallar gittikleri yerin şerefli insanlarını zelil eder manasında yaklaşık ayet vardır yani artık krallık kalkmıştır ama osmanlı demokrasiye geçememiştir. geçemediği gibi kendisinden ayrılmak isteyen beyliklerdeki insanları kırmıştır. sürgün etmiştir falan filan. beyliklerde demokrasi var diyebiliriz ama padişahlıkta yoktu.

zaten osmanlıda demokrasi olmayınca saray entrikaları falan ne hale geldi osmanlı. şehzadeler az psikolojik işkence çekmedi, acaba asılacakmıyım korkusu ile yaşatıldılar, hapis tutuldular falan.. bunları kabul edip ona göre yargılamamaız gerek ama elbette etrafındaki ülkelere barış sağlamıştır ve adalet dağıtmıştır. son zamanlarda hataları olabilir...