bugün

neredeyse hiç arkadaşım yok ama bir gün arkadaş edinirsem kafamdaki proje, bu. neden?

çünkü ekseriyetle mütevazi insanlar bence. standartları düşük. idare etmeyi biliyorlar. mesela 3 kişi sandalyeye oturmuş, boşta bir iskemle var. buyur edildiklerinde sağa sola bakıp boş sandalye istemezler. oturuverirler ve muhabbeti harlarlar. bence çok güzel insanlar, iskemleye oturanlar. kompleksleri de yok. vay ben aşağıda kaldım gibi bir kaygı taşımıyorlar. bu tipte bir insanın, -olur da bir gün arkadaş olursak ve işler terse giderse- benim ağzımı burnumu kırma ihtimali çok düşük bana kalırsa.
not: iskemleye oturmam asla diyen arkadaşlarıma hakaret etmek istemedim. sorun istemiyorum. kırdıysam özür dilerim.