ironiyi anlamayan yazar

(bkz: öğrensin diye çocuğuyla ilişkiye girmek)

eğer bu başlık ironi ise, ben ironiden anlamayan öküzüm. hatta top'um.

mallığıma sayın, bu ironi'yi anlamadığımı.

ne bileyim? "çocuğu ile ilişkiye girmek" ne anlama gelir öğrenememişim daha.. 35 yaşındayım ama öküz gelmişim, öküz gidiyorum.

özür dilerim senden sözlük.

kendini anlatamayıp kabahati başkasında bulan veyahut sıkıştığında ironiyi devreye sokan yazarlar.

ironi adı altında yapılan ve yazılan saçma sapan şeylerin amacını da anlamayan yazardır.

nathaniel yazarina göre sözlük yazarlarinin %90'i.

ucuz ironilerden anlayan yazarın çemkirmesi.

(bkz: ironi ne lan)

not: bu bir ironidir.

süper insanlardır! bazen onlar gibi olmak istiyorum. su kadar temiz, ağaç dalları kadar huzurlu, meşe odunu kadar sağlam.

çok vardır, mevcudiyeti de her daim devam edecektir...

(bkz: ironinin tarifi işte budur diyeceğimiz örnekler)

osrun sadece anlamayan da aranamamlidir. ironi yapildiginda ya cok bariz olmalidir ya da insanlar sizin karakteriniz bilmelidir. herkes birbirini tanimadigi icin ironi yaptigini sanan bunye aslinda hic anlasilmamis demektir ama sorun anlamayan da degil kendisindedir cunki daha ironi nasil yapilir bilmiyordur. bu da ayri bir ironidir. mi dir?

Yazık olduğunu düşündüğüm bazı entrylerimin katili yazardır.
(bkz: acımasız sözlük yazarı)
Aslında
(bkz: mal) *

kız emine ironi diyor.

Entry siker bunlar.

Buralardan sektirip gitmesi gereken yazardır.

hatice hanım kamil beye talip.

- iki tane evim var
- üzerime yapıcan mı?
- iki tane de arabam var.
- üzerime yap.
- iki tane tarlam var.
- hepsini hepsini üzerime yap.

ironi yapmayı sevmem, bu ironi de dahil.

burda baya var o gerizekalılardan.

biraz şeydir.

ama şu var, ironi yapcam diye söylenmemesi gereken şeyleri söyleyip durumu meşrulaştırmak.

örneğin; "aslında pkk nın işe yaraması"

ironide anlatılmak istenen;"rte nin gerçek yüzünü gördük sayesinde"

Ona buna eksi verir.

Kurduğu her abuk subuk salak saçma cümleyi de ironi diye yutturmaya çalışan yazardan hallicedir. önce ironi yapmayı öğrenelim lütfen.

insanı ironi yapmaktan soğutan yazarlardır. ironiyi anlamayıp basarlar eksiyi. ufkunun genişliği kafatasının çapı kadardır.

Aşina değiliz.

güldürüsü insan ölümü olan bir dinin espri anlayışı gülünç değil korkutucudur, gülmediğimiz anlamadığımız anlamına gelmiyor, sadece vahşeti gülüp geçilecek kadar olağan görmüyoruz.

eksi basar bol bol.

Çok acik ironiyi anlamiyorsa ya pure maldir ya da politik olarak gozu kararmistir.

Bir şeyi, alaycı bir tavırla tabii, "söylemek istediğinin tam tersini söyleyerek" ifade etmektir. Bir söz sanatıdır.

Örneğin, "tayyip erdoğan ne büyük bir dünya lideri" derseniz, ironi yapmış olursunuz...

Fakat, ironinin yerini bulabilmesi, yaptığınız esprinin geçmesi için "muhatapta asgari bir zekâ seviyesi" aranır elbette...

Aksi takdirde, karşınızdaki, söylediğinizi "düz" algılayacaktır. Size düşmanlığı da varsa, yukarıdaki örnekten gidelim, "işte bak, erdoğan'ın büyüklüğünü kendisi de kabul etti" diyecektir. Bunu da size karşı kullanmaya kalkacaktır.

Başıma çok geldi de bu sözlükte oradan biliyorum. Ara sıra "ben cahil bir adamım, anlamam bu işlerden" diye dalgamı geçerim, sazan gibi atlayıp hemen mesaj atarlar, "en sonunda itiraf ettin!"

Bir de entryi okuyacak kişide "empatiyi algılayabilme yeteneği" aranır tabii. Kendini bir an için karşı tarafın yerine koyabilme, zıt görüşleri de karşı bakış açısından görmeye çalışma... Yani, "yandaş yobaz amigolar Rıdvan dilmen'i 'hem özürlü hem akp'li' olduğu için çok sever" cümlesini okuduğun zaman "yazar rıdvan'a hakaret ediyor" diye zıplamayacaksın, "yazar, katılmadığı görüşteki kişilerin bakış açılarına gitmiş, oradan söylüyor, onların meseleye böyle baktıklarını iddia ediyor, birazdan kendi açısına dönecek, kendi düşüncesi bu değil" diye düşüneceksin.

Ama bunun için önce yazardan nefret etmemen şarttır. Bir de, aptal olmaman. Elbette, bir sözün "tırnak içinde tekrar tırnakla" yazıldığı zaman bununla ne yapılmak istendiğini algılayabilecek kadar da temel eğitim...

Kimi zaman ironinin aptallar tarafından da anlaşılabilmesi ve başını derde sokmamak için cümlenin sonuna ayraç içinde bir ünlem işareti konur. Yani şu: (!)... Fakat o zaman da esprinin tadı kaçar. "Espri yaptık ha, yanlış anlamayın" diye bağırmanın keyfi yoktur. Bir şeyi insanların kafasına vura vura anlatmak yazarlıkta pek makbul bir teknik değildir.

Aptal dedim de... Bir konuda yanılmışım! Bana nefret kusanların "aptal" oldukları için entrylerimi yanlış anladıklarını sanıyordum... Sonra uyandım; Çoğu domuz gibi anlıyor anlamasına da, özellikle çarpıtıyor.

Başka bir taktik, fikir mücadelesine giremeyince, gagalamak için "açık kollamaktır"...

Dilinizin sürçmesini beklerler.

Açık bulamayınca da, kendileri yaratırlar ha! "Cımbızla laf çekmek" bu yollardan biridir.

Şimdi ben buraya şöyle bir cümle kursam: "Kahrolsun 'yaşasın PKK' diyenler!"

O iki kelimeyi cımbızla çekip hemen nick altına koşacak kaç namussuz vardır, bilir misiniz? Tahmininizden fazla.

Birtakım taş kafalar ve kötü niyetliler yüzünden, sözlük günden güne "ironi yapılamaz" hale geliyor ki, bu hoş değildir.