bugün

kareli metodu seçerdim ben.
Şah damarımı keserim
Temiz iş bence.
rte nin konuşmalarını kasede çekerdim.

en son kendisine 5 dakika tahammül edebildim

tv nun ekranına cam kültablasını attım

tv pert oldu ama bende bayağı bir stres attım.

elimi kolumu bağlar tv karşısına geçerdim.

15 dakikaya ruhumu teslim ederim diye düşünüyorum.
Yuksek bir yerden okyanusa atlardim. Geriye sana dair hic bir sey kalmiyor.
“intihar edeceksek yaşayarak edelim.”neredesin firuze (2004)
O kadar şanssızım ki bu metotlar bende işe yaramazdi.
sevgilinin göğsüne yüzümü basar, orda havasızlıktan ölürdüm. var mı daha güzeli?
çenemin altına tüfegi dayar basarım tetige kafam parcalanır en garantisi olur.
Yıllarca intihara meyilliydim, günlerce ciddi ciddi oturup düşündüm.
En iyisi para biriktirip silah almak, silahla beynine ateş etmek.
Çok araştırdım kesinlikle hiçbir şey hissetmiyorsun.
Hatta ölüm anı kafanın içinden akan sıcak kan, yavaş yavaş bilincini kaybedene kadar çok tatlı anlar yaşatabilir.
Nerden biliyorsun diyorsanız, teorinin dışında; çocuk yaşlarda kafama hızla çarparak dikiş atılmasına neden olacak bir cisim gelmişti, ilk çarpma anında hiç acı hissetmiyorsun, akan kanları anca aynadan baktığımda görebildim, ama kafanızdan sıcak kan akarkenki yaşadığınız şey tam olarak şu; anlık bilinç kaybı yaşıyorsunuz beyin bunu yaşatırken uyuşturucu almış gibi davranır, sonra kaşınızdan aşağıya yoğun bir sıcaklık süzülüyor, hissedebildiniz mi?
O yüzden en acısız ve huzurlu ölüm silahtır bir de hayatta geride bıraktığınız kimse yoksa huzur içinde kendinizi derin uykuya bırakırsınız.
bir şekilde hayatta kalmayacağım bir yolu seçerdim. madem bir iş yapıyoruz tam yapalım.
Hayattayken yeterince çektim bari ölürken acısız biçimde öleyim diyerekten overdose, kafaya sıkmak vb acısı olmayan yada nispeten az olan yöntemleri seçerdim.
Yaşama metodu en mükemmelidir.
isviçredeki dignitas'a gitmek olarak cevaplanabilecek soru. Tabi gerizekalı toplumlarda ötenazi tü kakadır.
kesinlikle atlamak değildir sakat falan kalırız riske atmamak lazım yüksek ihtimalle fazla yemek tüketerek zamana yayarım intihar işini.
kendimi yakardım. geri dönüşü olmayacak halde, benzin döküp cayır cayır yakardım kendimi.
herhangi başka bir metottan pek farklı sayılmaz.

edit:kendimi yakardım dedim.
içinizde daha götlü olan varsa konuşsun.
Donarak ölmek, tüm hissi kaybediyorsun, gülerek ölüyorsun.
En zorlusu olan yaşama metodunu seçerdim.
Güzel gözleri olan bir kızın gözlerine bakardım.

Lmao.
bombanın pimini çekiyorsun g*tüne sokuyorsun, yapanlardan biliyorum.

nasıl mı haberleşiyorum?
(bkz: yazarların telepati deneyimleri)
eski sevgilimle tekrar çıkmaya başlardım.
aşık olurdum.
ben uykudayken kafamdan tek kurşunla vurularak ölmek isterdim. sanıyorum en acısız olanı bu.
intihar haramdı biz de Beşiktaşlı olduk.
Daha önce kuzenlerimden birinin yaptığı gibi; 45 acp smith wesson un namlusunu çenemin altından boğazıma denk gelecek şekilde hedefleyip ateş ederdim.
Bir nevi aile ritüeli olurdu böylece.
Köprüden atlamak. Uzun bir süren var havada. Hiç yaşamadığın bir duyguyu yaşayarak veda ediyorsun. Hala yaşayacak o kadar şey varken benim yapamayacağım bir eylem olduğu kesin.