insanın zoruna giden anlar

yeşil ışığın yanmasıyla arabayı stop ettirmektir tabi. ulan niye böyle oldu şimdi diyerek araçtan inip ana avrat küfrefip ağlamak gelir içimden.

Yaptığın kibarlık ve nezaketi görüp seni ezik silik aciz zannedip üstüne çıkılmaya çalışıldığı anlardır
Bu ülkede kibarlık ve nezaket hoş karşılanmıyor en basitinden garsona garson diye hitap edemeyenlerdenim kardeşim abi dostum vs diyorum rica ediyorum gülüyorum ancak bu durumda genelde iplenmeyen oluyorum ama hödüğün biri gardaşş pişt garson çay ver deyince pır pır dört dönüyor etrafında sen kardeşim benimde siparişim vardı ne oldu desen çemkirmeye başlıyor
Bu anlar her ne kadar zoruma gitse de ilk etapta hep kibar olan taraf olmayı seçiyorum anlayan yoksa da öyle saça böyle tarak mottosunu uygulamaktan çekinmiyorum.

birine karşı ilgi duyarsınız ama açılamazsınız tabi. o da sizi dost görüp size sevdiği başka birini anlatır ya kafanızdan aşağı kaynar sular dökülür böyle.. aman allahım ölsen orada daha kolay olur ama tabi misyonun dost olduğu için onun heyecanla anlattığı herşeyi canın yana yana dinlersin tavsiye de verirsin hatta bilirsin ki elden bir şey gelmez..

Biraz manita ihtiyaco hissediyorum bir iki gundur bu zoruma gidiyo. Baska bisey yok normal duz yani.

toplumda insanlık o kadar manipüle edildi ki artık kimseye güvenmiyoruz, yolda giderken biri yardım istese, kesin dilencidir yada para isteyecek diye duymamazlıl ve anlamamazlık içindeyiz.

Bir zamanlar her şeyin olan insanla konuşurken çekinmek, rahatsız olmak hatta hüzünden dolayı keyif alamamak.

iki kelime konuşmak bile canımı acıtıyor. Meğer ne hallere düşmüşüm, ne çok kırılmışım..

bir zamanlar sorularını çözdüğüm insanların benden iyi yerler kazandığını öğrendiğimde zoruma gidiyordu. yıllar geçtikçe yavaş yavaş unutuyorum, ama bazen hiç olmadık zamanlarda aklıma geliyor, içim burkuluyor

birini evin gibi sevmek ve o evin yikilmasi.

haklı olunduğu yerde haksızlığa uğramaktır. kendi egonuz yüzünden karşınızda haklı olan insanı ezemezsiniz ne kadar üst kademe olsanız da. hatanız varsa kabul edin küçülmezsiniz bu da bir erdemliktir.