insanın trajedisi

öleceksin bir gün, sende sessizce. gecenin bir saatinde, toprağın yanında, güneşin doğuşunda ya da parlak ayın altında, yıldızlar bir bir yok olurken veyahutta. ama bu ölümün öncesinde; düşüncelerin önemsiz yalın gerçekliği altında, sevin birbirinizi ve sayın. bir daha sarılamayacak gibi kavuşun birbirinize zira sizi sizden başka anlayacak bir başkası da yok bu sonsuz karanlıkta. sebepsizliğin içindeki trajedide başaracağız, insanın insana muhtaç olduğu anlamının kavranmasını. başaracağız; trajedilere bile boyun eğdirmeyi, belki de evrende başkasında olmayan anomaliler ile.