bugün

"ulan babam haklıymış" demeye başladığı andır.
büyüdüğü andır.
annesiyle sadece telefonla görüşebildiğini farkettiği andır.
babaya "haklısın, hiç o açıdan düşünmemiştim" diyebilmek.
insan büyüyünce hayalleri küçülür mü? (bkz: babam ve oğlum)büyümek hayal denizinin giderek sığlaşmasıdır ayakların yere degdiği an anlarsın buyudugunu...
150 YAŞINDA AZRAiLi GÖRÜp, "okadar olmuşu mu yahu?" derken
etrafında birçok insanın bulunmasına karşın, yapayalnız kaldığı ve kendini yapayalnız hissettiği andır.
evindeki su sayacını değiştirmek için, iski kuyruğunda saatlerce bekleyen kişinin düşündüğü şeydir.**
her istediginin hemen olamayacagını anladıgı andır..
susam sokağını özlediği andır
anne suuu demeyi bıraktıgı zamandır. keske hep cocuk kalsam da gece yataktan su için kalkmasam
salıncakların yan tarafındaki tabelada yazan "13 yaşından büyüklerin binmesi yasaktır" yazısını gördüğü an.
biz sizin zamanınızda demeye başladığı zaman
yeni neslin kıyafetleri sizi rahatsız etmeye başladığı zaman
televizyondaki müzik kanalları sizi rahatsız etmeye başladığı zaman
ah keşke demeye başladığınız zaman
lambadayı bir tek sizin hatırladığınızı fark ettiğiniz zaman
anlayışlı ve özverili olmaya başladığınızı farkettiğiniz zaman (özellikle çocuk olunca)
birilerinin siza anne yada baba demeye başladığı zaman
ekmek almaya gönderilmediği zamandır..
sadece yaşadığı günü değil bir sonraki günü de düşünmeye başladığı gün, kişi büyümüş demektir.aslında buna ekmek kavgasıda denebilir...
bir duvar bulup kafasini vurmayi dusundugu, ancak kisinin canininda yanacagini hesap ederek, vurmus kadar olayim cok pismanim cok diye haykirdigi andir.
ilk oy kullandığı seçim...
artık hiçbir şeye şaşırmadığını ve kendisine anlatılan her olaya anlatılacak bir hikayesi olduğunu farkettiği andır.
altına işemediği andır.