insanlık yerine ırkla gurur duymak

milliyetçiyim diye geçinen sözde insanların yaptığı saçmalıktır. benim ırkım şerefli,asil , kutsal vs. derler ama kendi ırkından olan insanların milliyetçi sayısı on binleri geçmez. yazık lan size. keşke siz de insanlığınızla övünseniz.

türklerin çokça yaptığı davranıştır. dünyada yeri yoktur böyle birşeyin.

aptallıktır. sadece ben demiyorum bunu.

'' milliyetçilik bir çocukluk hastalığıdır. ''
albert einstein.

ihtiyaçtan kaynaklanır. herkes kendini övme gereği duyar kimisi de bunla övünmeye mecburdur.

-abi insanım ben ne güzel değil mi...
+hıhı...

(bkz: milliyetçilikle ırkçılığı karıştırmak)
(bkz: karşı mıyız karşıyız)

insanlıkla nasıl gurur duyulur ki. bitki ve ya hayvan olarak dünyaya gelmemiş olmakla mı gurur duyalım yani.

insanlıkla gurur duymak ,gurur duymayı sadece başka biri olarak dünyaya gelmemek sananların istesede anlamayacağı birşeydir.

o değil de insanlıkla nasıl gurur duyacaksın ki beyinsiz orospu çocuğu.

ben insanım, diye kime diyeceksin yani? hayvanlarla veya bitkilerle konuşanlar var sanırım içimizde.

ha durum eğer kendi ırkını üstün görüp kendinden olmayan herkese hakaretler yağdırma ve aşağılama şeklinde cereyan ediyorsa eğer orada bir mallık var ama dünya üzerindeki hiçbir gerçek ırkçı böyle bir fikir içinde değildir zaten.

eğer ki diğer ırkları aşağılayarak yapıyorsanız yanlıştır bu. ayrıca bir insan hem insanlığıyla, hem ırkıyla gurur duyamaz mı? neden her şey ya tam siyah, ya tam beyaz olmak zorunda?

iki toplumcu güruh arasındaki kör döğüşü. siz ve sevdiklerinizden baska bu dünyada hic bir şeye ait olacak kadar önemli değilsiniz amk malları. acınızda tatlınızda kendi basit yaşamınızı ilgilendirir, sizinle aynı ırktan olan insanlarda, ırk gözetmeksizin bütün ınsanlarda bir araya gelse size bir annenizin, babanızın, dostunuzun verdigi sevgiyi veremez,yok ırkmış yok insanlikmiş hadi ordan boş beleş adamların avuntulari gözlerinin icine baktığınızda size yaşadığınızı hatırlatan bir sevgiliniz olsaydı toplumu siklermiydiniz?
yumuşak bir yüzün masumiyetine dokunabilen bir adam icin dunyanın geri kalanı önemsizdir.
albert camus