bugün

Kesinlikle doğru. insanlarla gündelik hayatta bile iletişim kurmak çok zor. Yalnızlık daima getirileri olan bir hal değil, sosyalliği genetiğine kadar işlemiş bir canlı için fazla fazla sıkıcı yanları var. Ama bu bir kıyas olacaksa yalnızlık tercih edilir.

Açıkçası insanları bir araya getiren ne olursa olsun -ister duygusal bir bağ ister kan bağı- yine de bu bir aradalığın ömrünün uzunluğunu ve hatta bir sonraki adımını varlığını dahi belirleyen en mühim şey "aynı dili konuşmak." şahsım adına bunun olacağına, birisinin gerçekten "iletişim" kuracak kadar benimle aynı dili konuşacağına inanmıyorum. Bu üstünlük, büyüklük meselesi değil.
yaş ilerledikçe değişkenlik gösterebilecek olan fikir.
ikisi de kolay sıkıntı yok..
Bence en zor şey yalnızlık. Mecbur kaldığınızda asla anlaşamam dediginiz insanlar canınız ciğeriniz olur. Ama yalnızlığa insan katlanamaz.
işte bu yüzden yalnızlığın kıymeti artar.
yalnızlığı güvenilir ve sığınılası bir liman yapan durum.
insanlarla anlaşabilmek için gerçekten iq yu düşürmek lazım.
yaş ilerleyince bunalıma sokar. insan fıtratı yalnızlığa uygun değil.

sabah 3 numara çıkarken kapının sesini duydu baba diye bağırdı öpmeden kaçtım, uykusu açılmasın belki tekrar dalar diye. sonra işe geldim it gibi pişman oldum babası ölsün diye sarılıp öpmedim diye.