insanlara duymak istemedikleri gercekleri soylemek

sonucunda, söyleyen kişinin yapayalnız kalmasına neden olabilecek durumdur. çünkü; herkes bir yolunu bulmuştur mutlu olmanın. yüzlerdeki maskeler düşüp de gerçeğin soğuk yüzü tanışılana kadar bu kişi de bir yol bulmalıdır.

en kestirme yol da şu olmalıdır:

"mutlu olmanın ilk şartı mutlu insan taklidi yapmaktır."

(bkz: doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar)

(bkz: sozluk yazarlari halk gibidir)

budut : aldigim eksilerden; soyledigimin dogru oldugunu anliyorum.

kimi zaman yapılması gereken bir eylemdir. ama ipin ucunu iyi ayarlamak gerekir. ipin ucunu kaçırmış birisi için;

(bkz: erdal demirkıran)

değişiklik yaratmayacak eylemdir. bu kişi aslında inanmak da istemez, siz boş konuşursunuz, o duyar ama inanmaz. öyle takılır işte.

kendisininde bildiği gerçeklerin başkaları tarafından da farkedilmesinin şaşkınlığını yaşayacak olması muhtemeldir. asıl üzüldüğü de budur bence.

emrahın filmlerinde sıkça basına gelen hadise...
-senin annen bir o... du nihohahoha!!!
-nayır nayır yelaan söylüyorsuunn!

üstünden çok zaman gectikten sonra söylenenleri sağlıklı analiz edebileceğinden söylenildiginde karşı tarafa biraz zaman vermeyi göze alarak söylemelidir.

(bkz: dost acı söyler)

karşısındaki insana gerçekten değer veren kişinin yapacağıdır.

guclu ve gucsuz insanlara gore degisir. bazisi "bu bluz cok iyi olmadi baska birini giy istersen" denmesinden alinacagi gibi, baska biri de sevildigi konusundaki gercegi duymak istemez. yani bu gercege inanmak istemez. senin soylediginin mantigina, dogruluguna, sonuna kadar inansa da aslinda duymak bile istemez. cunku kafasinda kurdugu gercegin yerle bir olmasina gucu yoktur.

ayni sigara aliskanligi olan veya kilolu birinin "biraz az ic", "biraz az ye" denmesini duymak istemeyecegi gibi. aslinda soylenilen dogrudur ama bu hic onemli degildir iste. onemli olan soyledigin kisidir.
yani gercekleri soylemenin birak kabul etmeyi, duymaya bile gucu olmayanlar icin hic bir faydasi yoktur. her sey herkese soylenmez.

--spoiler--
soyleme, soylememek, soylemekten daha durustce bir davranistir. bunu unutma. (bkz: bad lik amiri)
--spoiler--

hafif kilo mu aldın sen bu aralar?